  |
|
Abidin'i kadınlar yaktı.
 Artık insan olmanın mı, yoksa kadın olmamın mı gereği, bunu oturup da kimseyle tartışamayacağım şimdi ama, ben çok ağlarım. Kızarım ağlarım, sevinirim ağlarım, coşarım ağlarım, içime kapanırım ağlarım. Evet çok hoş bir özellik değil ama benim de yapabileceğim bir şey yok. O, kaynağı konusunda emin olamadığım nehir, sularını gözpınarlarıma doğru yönlendirdiğinde, yaşlar yanaklarımdan süzülmesin diye denemediğim yol kalmadı. Yani ağlayacağımı hissettiğimde ve bunu kimsenin görmesini istemediğimde bulduğum metodlar.. Kendini kasma, aklına komik olaylar getirme, en sevdiğin fıkrayı düşünme, kendini 'rezil olacaksın Öncel, saçmalama' diye azarlama.. Oooo! Neler neler. Hiçbiri işe yaramıyor. Meretin akacağı varsa illa ki akıyor. Bu yüzden bana sıkıntı verse de, elimde olmadan benimle birlikte alemlere akmakta ısrar eden gözyaşlarıma laf eden oldu mu çok kızıyorum. Yani bunu bir zayıflık, acizlik olarak görenlere.. Örneğin hani şu Popstar Abidin'in albümünün çıkış parçası var ya.. Sinirlerim bozuluyor o şarkıyı nerede dinlesem.. Duyduk ki albüm beklenen ilgiyi görmemiş. Ne ilgi görmemesi.. Basbayağı satmamış işte. E satmaz tabi. Kadınları tavlayamadığınız hiçbir iş bu ülkede para getirmez de ondan. Sen kalkar da büyük umutlar bağladığın star adayına, tüm kadınları aşağılayan, inciten bir şarkı söylettirirsen, onların gözyaşlarıyla dalga geçer, 'Zır zır zır zır ağlayacaksın..' diye şarkı yaparsan öyle çuvallarsın tabi. Biz kadınlar kolayca ağlarız mağlarız ama, o yaşlarla beraber burnumuzdan akanları da elimizin tersiyle silip kuyruğu dikerek yola devam etmeyi de biliriz.. Ayrıca gözyaşlarımıza böyle de halel getirmeyiz. Oturur Candan Erçetin'i dinleriz: "Çok mu güçsüüüz duruyorum, uzaktan bakınca/ Çok mu çaresiz dersiniz, dertten ağlayıncaaa.." Siz öyle sanın!
|
