  |
|
Yunus & Seyhan Günce
YUNUS GÜNCE: "Annemin yaptığım işlerleilgili 'anneci' kaygıları oluyor. Davranışlarımla yada kararlarımla ilgili ender de olsa yorum yapar vesöyledikleri de mutlaka çıkar. Onu dinlerim amakararlarımı kendim veririm. Ben normalde çok zorbiriyimdir ama annem çok güzel bir denge kurar.Bu her işimi kolaylaştırıyor hayatta. Aramızdakiyaş farkına ve benim yaşam tarzımın farklılığınarağmen zevklerimiz uyuşuyor. Onu çok şıkbuluyorum mesela.Evimi çok düzenli buluyor. Giren çıkanlarakarışmaz ama tek derdi tasası aman komşularrahatsız olmasın, kira zamanında ödensin...Özellikle kız arkadaşlarımla ilgili konularda çokrahattır. Çapkın olduğum için üzülüyor biraz.Annem bütün ilişkilerimi akışına bırakmıştır.Süper bir kaynana olurdu. Karşı çıkacağı hiçbirşeyi söylemez, hep içinde saklı tutar. Aksinebenim haklı çıkmam için uğraşır, desteğini hiçesirgemez. Sabit fikirli değildir ve önyargılıyaklaşmaz ilişkilerime.Annem, babam öldüğünden bu yana salondakanepede uyuyor. Bir gün bile kendi odalarındayatıramadık onu. İşte aşk aynen böyle bir şeybenim gözümde de.
"SEYHAN GÜNCE: "Çok insancıldır Yunus. Bütün ailesine, kardeşlerine çok düşkün.Kendinden çok bizi düşünüyor. En kötü huyudemeyeyim ama en sivri özelliği, aşırı titiz oluşu.Beraber oturduğumuz zamanlar bazen ablasınınyanına Dalaman'a gidip kalıyordum. Ben gittiğimzaman evin tüm düzenini değiştiriyor, kendi beğendiği örtüleri çıkarıp yerleştiriyordu. Düzeniçok seviyor, kendi zevkine göre olmasını istiyorher şeyin. Özel hayatına karışmam. Ama ümitverdiysen ilişkini devam ettir' derim. O da, 'Annekabahat bende değil, onlarda' der. Sevsin, sevilsinistiyorum. Ama şimdiki zaman öyle değil. Geceyarıları camlara gelip taş atıyor kızlar, rahatbırakmıyorlar. Kapıdan alıyorlar, şimdi de evegelip mektup bırakıyorlar."
|
