Ver-kurtul etiketi

Türkiye ilk kez önemli bir dış politika sorununu açıkça tartışıp çözüme kavuşturma şansı elde etti. Ancak geçmişin alışkanlıkları yakamızı kolay bırakmıyor. Kıbrıs'ta çözüme karşı olanlar, çözüm isteyenlere "Ver-kurtulcu" suçlaması yönelterek etiketleme geleneğini sürdürüyor.

Türkiye yakın tarihinin en kritik dönemeçlerinden birine girerken, yine soğukkanlı tartışma yerine ağır suçlamalara yöneliyoruz.
Bu ülkenin bütün tarihinde, derin iktidar odaklarıyla aynı şekilde düşünmeyen insanlar çeşitli biçimde etiketlenmiştir. Özellikle dış politikada devletten farklı düşünen, düşüncesini ifade etmeye çalışan insanlar kolaylıkla vatan hainliğiyle suçlanabilmiştir.
Böyle bir tablo karşısında, geniş bir tartışmanın konusu olan dış politika, partilerin hemen hiç farklı tavır göstermediği bir alan haline gelmiştir. Açıkçası sivil siyasetçi, devletin kritik gördüğü alanları gönüllü bir biçimde bürokratlara terk etmiştir.
Yakın döneme kadar, üzerinde büyük bir uzlaşma olan Avrupa Birliği konusunda bile bürokratların izin verdiği ölçüde adım atılmıştır.
Tartışmadan, konuşmadan, sorunlara farklı bir boyut getirmeden bürokrasinin ortaya koyduğu her görüş doğru kabul edilmiştir. Böyle bir tavır aslında bürokrasi içinde de farklı görüşlerin öne sürülmesinin önünü kesmiştir.
Oysa siyasetin kendisi bir risktir. Bir dünya görüşü, bir eylem planıyla seçmenin karşısına çıkar, fikirlerinizi dile getirirsiniz. Halk sizi beğenir iktidara getirirse, attığınız her adımın bir bedeli vardır. Bu bedel de ilk seçimde koltuğu kaybetmektir.
Türkiye ilk kez önemli bir dış politika sorununu açıkça tartışıp çözüme kavuşturma şansı elde etti.
Toplumun çeşitli kesimleri, Ticaret ve Sanayi Odaları, esnaflar, üniversiteler, emekli ve aktif siyasetçiler Kıbrıs konusunda görüşlerini dile getiriyor.
Ancak geçmişin alışkanlıkları yakamızı kolay bırakmıyor. Kıbrıs'ta çözüme karşı olanlar, çözüm isteyenlere "Ver-kurtulcu" suçlaması yönelterek etiketleme geleneğini sürdürüyor.
Bir kısım insanlar, görüşlerini suçlama yöntemiyle dile getirmeyi sürdürüyor.
Oysa, dış politikada eldeki bütün unsurlar, artısıyla eksisiyle birlikte değerlendirilerek yapılır.
Çözümsüzlüğü savunan insanlar, Kıbrıs'ta bugünkü durumun devam etmesinin sonuçlarının ne olabileceği konusunda bir fikir beyan etmiyor.
Türkiye'nin işgalci göründüğü bir statünün devam etmesinin, dünyanın hiçbir ülkesi tarafından tanınmayan Kıbrıs'ın genç nüfusunun nasıl Kuzey'de tutulabileceği veya çözümsüzlüğün Türkiye'ye nasıl bedel ödetebileceğinden hiç bahsetmiyorlar.
Hamasi konuşmalarla bu gerçeğin üstünü örtmek istiyorlar.
Başbakan Erdoğan da Meclis kürsüsünden açıkça söyledi. Bu planın Türkiye'yi tatmin etmeyen yönleri vardır. Peki hangi pazarlıkta iki taraf birden memnun olabilir ki! Bu planın Rumlar'ı da tatmin etmeyen yönleri olduğu kuşku götürmez.
Ancak iki taraf için de artı ve eksilerle dolu olan bu plan, Ada'da çözümü gerçekten yakınlaştırmıştır.
Kıbrıs'ta çözüm Ada'daki özellikle genç nüfusa umut verecek, Türkiye'yi de Avrupa Birliği hedefine bir adım daha yaklaştıracaktır.
Bu nedenle bu süreçte KKTC'den çıkacak bir evet oyu bizler için de büyük önem taşımaktadır.
Annan Planı'na karşı olanların, çözümsüzlük durumunda nasıl bir B planına sahip olduklarını çıkıp topluma anlatmaları, insanları etiketlemekten bir an önce vazgeçmeleri gerekiyor.