Kahramanlığı güncellemek

DYP lideri Ağar'ın askerlere yönelik bir eleştirisi hak ettiği yankıyı bulmadı:"AKP'nin oylarını askerin tutumu artırıyor.."
Ağar gibi devlet umuru görmüş, en önemlisi PKK ile 'karmaşık' mücadele dönemi hakkında en fazla sıkıştırıldığı zamanlarda bile Ordu'nun kurumsal itibarını korumaya özen göstermiş bir siyasetçinin bu beyanının tartışılmaması talihsizliktir. Beyanın önemi siyasi boyutunda değil, üst düzey bazı askerlerin kurumun saygınlığını zedeleyen davranışlarındadır. Bunlar, Ordu'nun iç siyaset oyuncusu gibi görünmesine yol açan tepkilerdir.
Askeri hiyerarşinin gerektirdiği şekilde iyi düşünülüp kararlaştırılmış tepkiler yerine, 'gönderme' amaçlı tavırlar Ordu'yu fiilen, şu veya bu partiye yakın, ötekilerine uzak, dolayısıyla milletin bir kısmına sıcak, bir kısmına soğuk göstermekte, böylece akla gelebilecek en tehlikeli düşmanının beceremeyeceği derin bir güvensizlik iklimi gelişebilmektedir.
Halkının bir kısmının ürktüğü ve güvenemediği bir Ordu..
Ordu'nun adeta resmen vatan ve millet haini saydığı milyonlarca insan..
Böyle bir ülkenin gerçek bir devlet olduğundan söz edilebilir mi?
Bu aşamaya -eğer hala gelmediysek- gelmemiz kimin hangi işine yarayacak?
Ağar'ın beyanı bu tehlikeli süreci tasfiye çağrısı olarak bana anlamlı gelmektedir. Yoksa burada iktidar partisinin oylarının artmasından duyulan siyasi bir endişeye özellikle katılma ve katkı sunma çabam yok.. Erdoğan'ın çok büyük bir farkla galip gelmesini, dolayısıyla Türkiye'nin fiilen muhalefetsiz kalmasını hem ülke için, hem de kendisi için zararlı bulduğumu daha önce de dile getirmiştim. Ancak Ağar'ın dile getirdiği kaygı bu güncel siyasi konudan çok daha ileri bir çağrı niteliği taşımaktadır, taşımalıdır.
Bu tür zararlı -en azından yararsız- tepkilere bir örnek, Hilafet'in kaldırışı ile ilgili toplantı vesilesiyle sergilenen 'üniformalı göndermeci katkı'dır.
Nereye gönderme yapılıyor?
Hilafet'çi olduğu varsayılan hükümete!
Ne kadar kolay bir gönderme?!
Kimse eleştiremez ya! Hele bir eleştirsin!
- Ha demek sen Hilafet'i savunuyorsun?!
Peki ama o Hilafet'in nasıl ve daha doğrusu ne kadar kaldırıldığını iyi biliyor muyuz acaba? Atatürk'ün 'ilga' ile gerçekte tam olarak ne yaptığını kavrayabiliyor muyuz?
Gazi, Hilafet'i doğrudan kaldırıp yok etmiş değil ki.. Dahiyane bir çözümle Hilafet'i TBBM'nin hükmi şahsiyetine mal etmiş.
Atatürk demek istiyor ki:
- Hilafet, bir hanedan süsü değil, İslam dünyasının liderlik kurumudur. Lakin bu unvan, hala Haçlı kuşatması altında ve zor durumda olan Türk milleti için şimdilik bir yüktür. Onu üstümüzden atmıyoruz, demokrasi çağının gereklerine uygun şekilde güncelleştiriyor, halkın iradesinin tecelli ettiği makam olan Meclis'in kurum misyonunun çerçevesine dahil ediyoruz. Dolayısıyla biz hala İslam aleminin doğal lideriyiz. Başka bir Müslüman ülke Hilafet'i üstlenemez.
Şimdi mukayese edelim:
Böylesine ilerici bir hamledeki devlet adamlığı çapı nerede, Hilafet'in kaldırılışının yıldönümünde geçmişi karalamak için yeni bir vesile arayanların toplantısını fırsat edinip hükümete göndermede bulunma talihsizliği nerede?
Köhne anlamı ile zaten tarihe gömülmüş Hilafet'e kılıç savurarak dolaylı yoldan siyasi iktidarı eleştirmek kolay.
Peki, ABD'nin abandığı Kıbrıs için hükümete gönderme nerede?
'Öylesi yapılmasın, böylesi yapılsın' dediğim yok!
Vahim bir yanlışa parmak basmak istiyorum:
İç siyaset üzerinde dolaylı manevralar ve gösterilerle etkinlik sürdürmeye yahut tepki ifade etmeye çalışan askerin bizzat kurumuna ve milletine yaptığı kötülük, doğrudan darbe gerçekleştirenlerinkinden daha ağırdır.
İhtilal yapanlar bir gün gelir bedelini öder, en azından tarihe hesabını verirler. Lakin, sürekli muhalif bir güç gibi siyasi arenanın ortasında arz-ı endam ederek Ordu'nun derin vakarına ve saygınlığına zarar verenler, milletin ve kurumun büsbütün huzursuz olmaması için sükut ile geçiştirilirler.. Onlara hesap sormak da milli bir dert, sormamak da..
Böyle olduğu için zararları neredeyse gelenek halini alabiliyor.
Bu milli bir afettir.
Her şeye rağmen hala bu ülkenin en az örselenmiş kurumu olan Türk Silahlı Kuvvetleri'ni milletin gözbebeği konumunda tutabilmek, askerin mevcut şartlarda sergileyebileceği en büyük ve acil kahramanlık türüdür.