|
 |
|
ÖMER LÜTFİ METE
MHP, Beckham ve iki milliyetçilik
Bugün İstanbul'da Türkiye ile İngiltere'nin yarıştığı sivil bir milliyetçilik kurultayı var; yarın da Ankara'da üç adayın yarıştığı yarı sivil milliyetçilik kurultayı. İktidar partisininkinde ise rakip de, yarış da, milliyetçilik de yok. Olsa olsa, Irak'a asker gönderme kararı için Ankara'da amansız ağırlığını koyan Amerikan milliyetçiliğinin; bugünkü yansımasıyla Şeytancı-Siyonist-Protestan ittifakından oluşan yeni haçlılığın gölgesi vardır. Şahidim, New York Times'tan İan Fisher
"Karar (Meclis'in verdiği yetki), tezkere için sıkı lobi yapan ve son dört aydır Irak'a göndermek için özellikle Müslüman bir ülkeden yardım bekleyen Bush yönetimi için bir zafer oluşturdu."
Türkiye-İngiltere maçı da kim ne derse desin, sivil bir milliyetçilik şöleni. Bu eksendeki duygular müsabakanın öncesinde ve sonrasındaki bütün davranışlara mührünü vuracak. İlk maçta İngilizler'de açık-seçik görüldüğü gibi... Hatta o maç sırasında Beckham'ın "... ... ..Müslümanları ve Türkleri.." diye küfrettiğine dair bahse giren ağız okuma ustalarına da rastlamıştık.
Tatlı su milliyetçiliği
Belki bu okuma doğru değildir ama Beckham ve arkadaşlarının milliyetçi duygular açısından holigan düzeyine yakın oldukları ehlince malumdur. Yıldız oyuncu, Birand'a mülakatında, Amerikalılar gibi Türkler'in de çok bayrak salladıkları, pek vatanperver oldukları ve maçlara da böyle baktıkları, kendisinin de aslında bunu hoş bir şey karşıladığı yolundaki kof-diplomatik cevapları bu duyguların maskesiydi. Yalnız Beckham'ın milliyetçi nutuk attığı vaki değildir.
Batı'nın adeti bu; başkalarının milliyetçiliğini lanetler ama kendisi küresel milliyetçilik güder. Biz de tam tersine, milliyetçi politikalar uygulayamayız ama nutukları eksik etmeyiz. Bu farkı, İletişim'in ilgili cildindeki yazımda iki tür milliyetçilik ile açıklamayı denemiştim
- Gerçekçi milliyetçilik (Reel).
- Ayinsel milliyetçilik (Ritüel).
Bizdeki adet, ilkini atlamak, ikincisini abartmak!
Yarın yeni liderini seçecek olan MHP'nin yapay veya doğal yoldan sık sık marjinal çizgiye düşmesinin ardında yatan sebeplerin ruhu da burada.
Biliyoruz ki Türkiye Cumhuriyeti, var olduğu günden bu yana milliyetçilik iddiasını eksik etmeyen hükümetler tarafından yönetildi.
Cahil kahramandan illellah
1940'lardan sonra, bu milliyetçi söylem ve tafralara rağmen fiilen sadece ABD milliyetçiliğinin geçerli olduğu bir ülke haline geldik. Resmi icraat olarak neredeyse her iş, salt ABD milliyetçiliğinin gerektirdiği gibi yapıldı. Arada istisnalar olduysa, bunlar da Türk milliyetçiliği adına değil, mesela Kürt ırkçılığı doğrultusunda, mesela Ruslar'ın veya Almanlar'ın çıkarları doğrultusunda yapıldı.
Bizim yolumuz nutuklarını atıp da milliyetçiliğin gereğini yapamamak... Batı'nınki ise; ABD gibi, İsrail gibi, Beckham gibi, adını anmayıp gereğini yapmak.
Elbette MHP'ye "adını değiştir" demek haddim değil. Ancak unutmamalı ki pek çok ırkçı Kürt, doğrudan "Türk" diye soyadı taşıyabilmektedir.
Laf ve imaj hiçbir şey; gerçek her şey...
Kendi tarih ve kültürü ile sadece duygusal bağı bir parça gelişmiş; bilgiden ve bilinçten yoksun, "Bozkurt" işaretiyle asker uğurlamayı veya lider karşılamayı en büyük eylem bilen Türk, Beckham'ın tırnağından daha fazla milliyetçi olamaz.
Milliyetçilik uluslararası düzeyde gol atmaktır; nara atmak değil.
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
