|
 |
|
ESRA CEYHAN
Bizi ancak ölüm ayırır!
İranlı, 29 yıldır beraber yaşayan, kafadan yapışık ikizlerin hikayesine, son günlerde aklımı bayağı taktım.
Böyle doğmuşlar, kimbilir kaç milyonda bir karşılaşılan özel bir durum"Yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor" tanımlaması en çok onlara uyardı herhalde...
Televizyonda yayınlanan görüntülere bakılırsa zorlu bir 29 yıl yaşamışlar... Yemek beraber yenecek, uyku beraber, tuvalet beraber, yıkanma, gezme, tozma, hepimizin hayatın içinde yapması gereken ve yapmayı istediği ne varsa tümü, her şey, toptan, hep beraber...
Birbiri için birer Leyla ve Mecnun'a dönüşen aşıkların bile zaman zaman ayrı kalmak, dünya atmosferinden tek başına nasiplenmek istekleri göz önüne alınırsa neleri, ne zor yaşadıklarını kestirmek güç değil... Acaba hukuk fakültesini hangisi istiyordu... Umarım her ikisi de istemiştir...
Belki de ikisinin de hayalinde başka meslekler vardı ama, ortak alanda buluşmak zorunda kaldılar. Ergenlik, genç kızlık dönemlerini, ilk aşklarını nasıl yaşadılar acaba? İkizlerin çok uzakta olsalar da birbirlerinin duygularını kaynağı kestirilemeyen bir şekilde- hissettiklerini biliyorum.
Ama aynı anda doğan, yapışık iki kafa, acaba diyorum biri diğerinin düşüncelerini okuyabiliyor muydu? Sonra karakterleri nasıldı? Mesela, biri daha gerçekçi, diğeri daha duygusalBöyle miydi acaba?
Ve bu yüzden çok sık tartışıyorlar mıydı? Aralarında defalarca, "Şuraya bak harika, biraz daha kalalım", "Hayır, istemiyorum gidelim" inatlaşmaları ister istemez yaşanmıştır, diyorum.
Tabii kıyafet konusunda büyük sorun yaşadıklarını fotoğraflardan hemen fark ediyorsunuz. İnsan saçlarını elleriyle kavramak, şekil vermek, gönlünce, dilediğince savurmak ister...
İranlı ikizler için bu da bir hayaldi ne yazık ki...
Zannettiklerime, zannettiklerimize, onların yaşayıp da karşıdan bakanların asla tahmin bile edemeyeceği yüzlerce zorluğu ekleyince, ucunda ölüm olmasına aldırmadan, artık ayrı ayrı yaşamak ve zorunlu vücut ortaklığına son noktayı koymak için ameliyat kararı aldı Laden ve Laleh...
****
Riskleri, olabilecekleri, tüm dünya gibi onlar da biliyorlardı, ama 29 yılın tek özlemi, en büyük arzusu, ayrılmak rüyası, bu zor kararı aldırttı onlara...
Bu dünyada yaşadıklarını bilen, çektiklerini tahmin eden, binlerce insandan mesajlar, iyi dilekler, hatta çiçekler doldu Singapur'daki hastane odalarına... Elli saate yakın süre, onlarca doktor, sayısı yüzü bulan hemşire uğraştı da uğraştı...
Evet gibi oldu, evet belkiye, belki de 'ne yazık ki'ye dönüştü... Hayata yapışık başlarıyla beraberce gelen, isteseler de istemeseler de aynı yolu 29 yıl paylaşan iki genç kız, "tamam artık ayrı yollarda yürüyelim, ayrı hayalleri gerçekleştirelim" dediler ama olmadı; önce Laden gitti, arkasından da Laleh... Büyük mücadeleden, yıllar süren rüyadan geriye hazin bir son kaldı...
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
