Sen medya olaraktan kalkıp "Onuncusu da ben oluversem ne lazım gelir?" diyen dokuzuncu cumhurbaşkanımızın yolunu kesersen, o da karşılığını böyle verir işte..

Koskoca Baba'yı 75 yaşından sonra Çankaya'dan indirip muhacir ettiler, İstanbul'da emekli dairesi baktırdılar yetmedi.. Üstüne üstlük bir de unutturmaya kalktılar..

Alın size konu..

Baba demeç verir, dinleyeni çıkmaz.. Akıllar fikirler takdim eder, üzerine iki satır köşe yazısı yazılmaz.. Fötr şapkası elinde bir ziyarete gider.. Dansöz Asena'yı çifte kameramanlarla takip edenlerin haberi bile olmaz..

Hele TRT'nin nankörlüğüne ne demeli? O dahi Baba'yı izletme zahmetine girmedi.. Bu dayanılacak bir şey değildir..

Nitekim bu memleketin siyasetine kırk yıl hükmetmiş Baba da daha fazla dayanamadı.. Geçen hafta bir muhabire kendini tutamayıp "Siyaset için yanıp tutuşuyorum.." dedi..

Eskiden böyle bir lafı ele geçtiğinde dokuz sütunluk manşeti az bulan gazete editörleri "Yanıp tutuşmalı.." bir başlığa iç sayfalarda iki sütunluk yeri ancak lütfettiler..

Üstünde de öğrendiği tek şarkıyla sahnelerde yirmi sene geçirmek iddiasında bir popçu kızın haberi.. Baba'nın yerinde ol, gel de çıldırma.. Gel de intikam alma.. O da tuttu;

- "Köşe yazarlarının içinde Yakup Cemiller var.." deyiverdi.. Başımıza iş çıkardı..

Başımıza iş çıkarması şundan..

Bir yandan oturup "Basında Yakup Cemiller yoktur.." diye hamamın namusunu savunacaksın bir yandan da "Yakup Cemil de kim yahu? Fener mi transfer ediyor?" diye soracaklara dert anlatacaksın..

Bu olmadı.. Baştan almak lazım.. İttihat Terakki Abdülhamit'i darbe ile tahtından eden siyasi amaçlı bir cemiyetti.. Sonradan siyasi partiye dönüşüp memleketin kaderini eline aldı..

Yakup Cemil de bu harekatın kadrosu içinde yer alan bir subaydı, ayrıca elindeki tabanca ile o yıllarda çıkan her türlü fikir ihtilafına arabulucu olurdu..

İttihatçıların görüşlerine karşı çıkan herkesi ikna ederdi.. Yakup Cemil tarafından vurulduktan sonra İttihatçılar'ın fikrine karşı çıkan tek bir kurban bile tesbit edilememiş olması onun "ikna gücünü" gösterir..

Birinci Dünya Savaşı'nda işler ters gitmeye başlayınca hürriyet kahramanımız Enver ile Talat Paşalar aralarında "Bu Yakup bizi de ikna etmeye kalkmasın?" diye konuşmaya başladılar..

O günlerde Yakup Cemil savaştan çekilip, İngilizlerle tek başına barış yapılmasını savunuyordu.. Ayrıca Osmanlı yönetiminin Mustafa Kemal'e teslim edilmesini..

Sonunda tutuklandı, idama mahkum olduğunda iki tabancası belindeydi.. İnfazdan iki üç saat öncesine kadar tabancalarını istemeye dahi cesaret edemediler.. Kurşuna dizilmeye güle eğlene gitti..

Hatta canı çektiğinden yol üzerinde gördüğü sergiden bir de karpuz aldırdı.. Kendisini infaza götüren faytonda karpuzundan bir dilim yiyip, idam mangasının önüne öyle çıktı..

Nerede öyle yiğit?

Şahsen Baba'nın "Köşe yazarları arasında Yakup Cemiller var.." lafından gocunup da cevap yetiştirilmesi fikrinde değilim.. Bu köşe yazarlarına Baba tarafından yapılmış en büyük iltifattır..

Cümlesini, hatta yazılarını "Lütfen biraz sevgi.." diye bitirenleri dahi mangal yürekli babayiğit hesabına katmaktadır.. Adamın sıfatına göre sille vurmaktır..

Lakin tartışma başladı bir kere.. "Armut dalda, dal yerde.. Bülbül öter her yerde.." hesabı aklı eren, ermeyen tartışmaya katıldı.. Artık bu saatten sonra "Baharın kokusu yaz ile gelir, bizim sürü önünde kaz ile gelir.." demeden olaya karışmam icap etti..

Benim konuya maydanoz olmamın sebebi sadece budur..