Copperfield mi o da kim oluyor?
Sizler koyun keserken Bayram'ı öğrenen İtalyanlar da beni kesti. Ben en çok tekime tahammül edemeyener adına üzüntü duymaktayım. Artık benden iki tane var!
Dışarıda gri mi gri, yağmurlu bir hava vardı. Birinci cemrenin düştüğü gündü. Canım hiç yataktan kalkmak istemedi. Ayrıca boğazıma köpek pislemiş gibi bir hisle uyanmıştım. (Kemal Tahir'in yazdığı rivayet edilen, Mike Hammer romanlarının girişini mi andırdı ne?)
Okul günlerim aklıma geldi. "N'olur sanki bugün de okula gitmesem" günlerim... Öte yandan bir süredir rüyalarımı 'yarın sınav var' diye kabusa dönüştüren duygunun, beni halihazırda egemenliği altında bulundurması da bana hiç normal gelmiyordu ya neyse.
Göz kapaklarımın üstünde oturan adamları kaldırdım. "Hadi kalk Ayşegül" deyip, kendimi, kulağımdan çekerek dikey pozisyona getirdim.
11:30 hızlı feribotuyla, Yalova teariki ile Bursa'ya vâsıl olmam gerekiyordu. Sebep? Orada bir sirk vardı uzakta ve o sirk bizim sirkimiz değildi. Gitmesek te görmesek te o sirk bizim sirkimiz değildi. Zira o bir Milano Sirki idi.
Bu neşeli seyirlik İstanbul'a gelmeden Anadolu'nun diğer şehirlerine gidecekti. O sirk orada dururken, sizler burada ondan bihaber kalamazdınız. Buna gönlüm razı olamazdı. Hem bu sirkte diğerlerinde olmayan enteresan bir numara vardı. İlk kez David Copperfield'den izlediğiniz ortadan ikiye ayrılma numarası.
BENİ ZOR ZAPTETTİLER
İşte sirkteyiz. Her şey çocukluğumdaki gibi. Trapezci kızlar, oğlanlar; atlar, aslanlar, kaplanlar; harika fok balıkları, bir de Tarkan'ın şarkısıyla dans eden köpekler!
Küçüklüğümden beri sirk yıldızı olmak istediğimi eminim hiçbiriniz bilmezsiniz. Sen'at hayatımın pastel boyalarla resimler yaparak icra ettiğim başlangıç kısmında (ki 4-5 yaşıma tekabül eder) ülkemize gelen Medrano Sirki'ndeki yıldızların resimlerini çizerdim. Milano sirkinde ise onları tanıma ve hatta daha da ileri giderek ense tokat olma fırsatını elime geçirdim. Onlar da bir Türk artistiyle tanıştıkları için pek heyecanlandılar. Ne tuhaf.
Trapezci Melanie ve köpeği Luna eşliğinde Melanie'nin karavanında fotoğraf çekimlerine hazırlandım. Sihirbazların sırlarını öğrendim.
Ama oyunlarını bozmamak için tabii ki size fâş etmeyeceğim. Ben güvenilir bir kızım. Güvenilir olmanın yanı sıra ne kadar cesur bir kişi olduğumu da kanıtlamak adına aslanların kaplanların yanına girmek istedim, zor zaptettiler.
İstanbul'da geçen yaz ufarak oğlanın biri, tüm bariyerleri aşarak bunların kafeslerine yanaşmış; sen kaplanın kuyruğunu tut bi çek.
Kaplan da "Çocuktur el etmeyeyim" diye düşünesi değil tabii, bir pençeyle çocuğa hakkını teslim etmiş. Çocuk canını kurtarmış ama, yüzündeki iz bu kötü anısını ona hiç unutturacağa benzemiyordu diyorlar.
MUTAASSIP SİRK
Bu arada Bursa ben görmeyeli çok ilerlemiş. As Merkez diye bir alışveriş merkezi açılmış (Akmerkez'den mülhem herhalde), altında da buz pisti; sanırsınız Galleria. Benim basın danışmanı Altan, orada da resim çekelim dedi, "Havamı sonra atayım Altancığım, vaktimiz az şimdi" diyerek geri püskürttüm kendisini. Ben biraz buz pateni bilirim de (Bak şimdi).
Milano sirki Mersin, Antakya, K.Maraş, Ş.Urfa, G.Antep, Adana, Diyarbakır, Malatya, Kayseri, Ankara ve İstanbul'da sekiz ay sürecek bir turneye hazırlanıyor. Özellikle Güneydoğu seferleri ilginç olacak kanaatindeyim. Orada daha kapalı giysiler giymeyi düşünüyorlarmış. Hadi bakalım gâzâları mübarek olsun.
Bu arada Melanie, bir çekim için gittikleri İstanbul'un büyüsüne fena kapılmış. "Boğaz'da balık yemek isterdim" dedi. "İstanbul'a gelince ara, seni götüreyim" dedim. "Olur" dedi. Şimdi balık yiyiceez bakalım. Melanie turnesinden yekpâre dönsün de hele.
|
