Eteği var.. Pembe... Kız fil o!

Kurduğum saat geldiğinde olabildiğince gürültülü bir orkestra müziği eşliğinde popo sallıyor başucumda...

Yataktan zıplayarak uyanıyorum her sabah...

Fakat bir işe yaramıyor...

Tekrar rüyama kaldığım yerden devam etmem üç saniyemi alıyor...

Ama bütün suç Şaki'de...

Beş yaşındaki bir boxer'ın nasıl horladığını ancak beş yaşında bir boxer sahibi olanlar bilir...

Bütün gece aynı yastığa baş koyuyoruz ve beni deli ediyor o dede dede horlamasıyla...

Dolayısıyla uykumu alamıyorum...

Dolayısıyla geç kalkıyorum...

Dün sabahın da bir farkı yoktu...

Yine geç kaldım, Şaki'ye kısa süreli bir sabah turu attırmak üzere asansöre bindik... Karşı komşum ve altı yaşındaki oğluyla beraber...

Çocuk sevmek istedi, benim buruşuk suratlıyı..

Annesi de benden izin istedi... Bir gözüm hala uykuda zaten, zorla bir "Tabii tabii sevebilir" diyebildim...

Fakat çocuğun hemen ardından annesine söylediği bir cümleyle tamamen ayılıverdim...

Şaki'nin jop anten görüntülü kesik kuyruğunu çekerse uzatabileceğini düşünmüş olmalı ki bir yandan küçük kuyruğu çekiştirirken bir yandan da gözlerini bir çizgi haline getirip ağız dolusu; "Anneee... Ben bu köpeği kasap gibi kescemmm, sonra da etini yicemmm!" dedi...

Ben hemen o an, bir kova kahve içmiş kadar ayıldım...

Şaki'yi çocuktan uzaklaştırıp bir an önce zemine ulaşmak için dua ederken annesi benden sakin bir ses tonuyla özür diledi; "Kusura bakmayın, nedense şimdiki çocuklar böyle... Okulun bahçesinde de benimkiyle arkadaşlarının kedileri kuyruklarından tutup duvara çarptıklarını gördüm kaç kez?" dedi...

Zor attık kendimizi Şaki'yle dışarı...

Çocuk hala arkamızdan çizgi halindeki gözleriyle dişlerinin arasından kasap gibi "Kescemmm!" diye tekrarlayıp duruyordu...