Onunla suç ortağıyız

* Çocuk kaçırmak sizce normal bir davranış mı?

Ben esasında çocuk kaçırmaya, çocuğu anneden ayırmaya son derece karşı bir insanım. Tanıdığım bir sürü boşanmış anne baba var. Çocukların iki evi oluyor, bir hafta annede, bir hafta babada kalıyor ve herkes mutlu bir şekilde hayatına devam ediyor. Benim kafamda da böyle bir model vardı. Bu nedenle ayrıldıktan sonra Fransa'da kalmaya devam ettim. İşim bozulunca parklarda bu yüzden yattım. Bu yüzden bir yabancı olarak dişimi tırnağıma takıp hem işimi kurdum hem de yasal haklarımı savundum.

* Niçin annesiyle yaşamasını istemediniz? Boşanmanın intikamı olabilir mi?

Hayır. Kızım bana geldiği zaman kesinlikle geri dönmek istemiyordu. Kızımı konuşturduğum zaman maddi ve manevi işkence gördüğünü anladım. Önce abarttığını düşündüm. Çünkü çocuklar disiplin ve baskıyı bazen karıştırabilir. Bunun üzerine onu uykusunda konuşturdum. Uykusunda da aynı şeyleri anlatmaya, bazen de ağlamaya başlayınca durumdan kuşkulandım. Annesinin başka bir erkek arkadaşı vardı ve anladım ki bu şiddeti uygulayan oydu. Annesiyle konuşmaya çalıştım, beni sınır dışı ettirmekle tehdit etti.

* Sizi rahatsız eden aşırı disiplin miydi? Yoksa bazılarının marjinal dediği Avrupai yaşam şekli mi?

Disipline karşı değilim. Bakın ben marjinal yaşamlara da karşı değilim. Bir hayat kadını da çok iyi anne olabilir. Ben de yeri geldiğinde içki içen, eğlenmesini bilen bir insanım. Ama kızım beni hiç sarhoş görmedi. Rahatlığın ve disiplinin orta noktası vardır. Çocuğuna bir şeyleri yasaklarken senin de ona iyi örnek olman gerekir. Kızım neşeli ve kişilikli bir insanken bir süre sonra pısırık, kendine güvensiz bir insana dönüştü. Bütün bunların bir nedeni olmalıydı.

* Bir anneye haksızlık ettiğinizi düşünmüyor musunuz?

Üzüldüğüne inanıyorum. Ancak benim tek derdim kızımın mutlu olmasıydı. O ortamda onun mutlu olduğunu görseydim böyle bir şey yapmazdım. Ama mutsuzdu. Annesidir, haklıdır diyerek bir çiçeğin solup gitmesine göz mu yumsaydım? Çektiği acıları görmezlikten mi gelseydim? Kanun kaçağı olduğumu söylüyorlar. Kanunlar kızımın mutluğunu koruyor mu?

* Kızınızın anneye ihtiyacı yok mu?

Gerçek annesini özlemiyor, onu istemiyor ama anne eksikliğini hissediyor. Ben ve ablam elimizden geleni yapıyoruz.

* Nasıl bu kadar eminsiniz? Annesiyle mutsuz olduğunu nasıl biliyorsunuz?

İki yıl psikiyatriste gitti. Raporlarda da yazıyor. Büyük bir travma yaşamış gerçekten.

* Şimdi mutlu musunuz?

Kızım mutlu. Bu nedenle ben de mutluyum. Kariyerimi yeni baştan kurmak zorunda kaldım, ama hiç pişman olmadım.

* Nasıl bir ilişkiniz var kızınızla?

Biliyor musunuz esasında biz onunla suç ortağıyız. Suç ortaklığı çok güçlü bir bağ yaratır. Bazen kaçış günlerimizi düşünüp düşünüp gülüyoruz. "Ne iyi etmişim" dedi geçen günlerde. Mutlu bir çocuk görüyorum karşımda. Kendimi kandırıyor muyum dediğim oluyor. Ama aksini gösteren hiçbir şey yok.