Böyle ağır bir sahada bu kadar arzulu bir mücadele karşısında denilecek bir tek şey var: Bravo... Üstelik, Galatasaray aynı saha koşullarında oynadığı Roma karşılaşmasında da büyük enerji tüketmişti. Demek ki, sarı-kırmızılı takımda fizik güç açısından sorun yok.

Ancak sahada insanüstü bir mücadele sergileyen Galatasaray'da, teknik yönetim olarak hatalar yapılıyor. Sarı-kırmızılılar gerçekten çok iyi bir takım. Bireysel yeteneklere de sahip. Ama böyle ağır sahalarda dar alanda oynamak yanlış. Tam aksine oyunu açmalısınız. Ancak bu şekilde sağlıklı pas alışverişi yapılabilir. Ama sarı-kırmızılı takım özellikle ilk yarıda topu boğdu ve bu yüzden gol pozisyonu da üretemedi.

Cimbom, 2-0 öne geçtikten sonra da daha akıllı, geniş alanda paslar yaparak kendini yormayabilirdi. Ama pas hataları ve futbolcuların yanlış yerlere koşmaları çok enerji tüketmelerine neden oldu.

Bülent Korkmaz'la Hakan Ünsal, geçmişteki formlarından oldukça uzaktalar. Lucescu, bence onların yerine defansta Emre Aşık ile Victoria'yı tercih etmeli. Capone, Perez ve Ayhan G.Saray'ı ayakta tutan oyunculardı. Çok az hatayla oynadılar.

G.Saray yenilebilirdi
Bu ağır şartlarda ikinci yarıda 3 forvetle oynayıp orta sahayla defansa o kadar yük bindirmenin anlamı neydi? Zaten skor olarak öndesin. Topun sende kalması ve oyunun kontrolunu elinde tutmayı düşünmek yerine ortada 3 oyuncu bırakmak, takımı çok olumsuz etkiledi. Samsun'un kaçan penaltı ve iki net pozisyonu gol olsa, G.Saray, sahadan belki de puansız ayrılabilirdi.

Ümit Karan'ı bir türlü çözemedim. Çok iyi mücadele ediyor, ama sürekli yanlış yerde duruyor. Ya gol yapabileceği yerlerden uzakta kalıyor ya da doğru yerdeyse bile kalabalığın arasında kayboluyor.

Mondragon, büyük kaleci. Rakip oyuncular onunla karşı karşıya kalsalar bile çekiniyorlar. İkinci yarıda yine Galatasaray'ı kurtaran adam oldu. Yalnız kalesini korumakla kalmıyor. Arkadaşlarını idare etmekte, moral vermekte ve kendisine gelen toplarla oyunu yeniden başlatmakta takımına büyük yardımı oluyor.