Kanser bile bu kadar korkutmadı

ZERRİN KIRIMTAYIF (42 yaşında, ev hanımı)
20'li yaşlarda hafif de olsa yaşıyordum. Ancak 5 yıl önce çok şiddetli olarak yaşadım. Hemen ambulansla acile kaldırıldım ve o zaman teşhis konuldu. Belli tedavilerden sonra iyileşmiştim. Ancak depremle birlikte benim de kolonlarım yıkıldı. O dönem sürekli acile gitmeye başladım. "Çocuklarım ne olacak, ölecek miyim?" düşünceleri ve korkuları hayatımı kapladı. Geceleri uyuyamıyordum. Hatta ben 7 yıl önce kanser oldum. Ancak inanın kanseri yenmek daha kolaymış. Kanser de bile ölüm korkusunu bu kadar çok yaşamadım.

BURHAN ALPER (36 yaşında, tercüman)
Öğrencilik yıllarımda yakalandım. Doktor doktor dolaştım. Ancak teşhis konmadı. Daha sonra tesadüfen bir profesör psikiyatriste gitmemi söyledi. Panik olduğum o zaman anlaşıldı. Panik bozukluğu ilk başladığında nefes alamadım. Ardından çarpıntılar başladı. Ölüm korkusu yaşamaya başladım, ellerimde ve ayaklarımda soğuma hissi oluştu. Bu nöbetler bittikten sonra ise ikincisi ne zaman olacak korkusu duymaya başladım. Bu korku yüzünden evden çıkamaz oldum. Şimdi psikoterapi ve ilaç tedavisi ile çok iyi durumdayım.

BİLAL AYDEMİR (42 yaşında, serbest meslekle uğraşıyor)
1998 yılında panik atak oldum ve doktora ilk gittiğim an anlaşıldı. Kalp çarpıntısı, ruhsal çöküntü ve aşırı gerginlik insan vücudunun doğal tepkileridir ancak bunlar bende aşırı derecede oluyordu. O zaman bu tepkilerimi kontrol etmesini bilemiyordum ancak şimdi kontrol etmesini öğrendim.