Demokratik ülkelerde yasaların açıkça yasaklamadığı her şey serbesttir.

Bizde yasaların açıkça serbest bırakmadığı her şey yasaktır.

"Vatandaşa güvenilmez" prensibi üzerine kurulu Türk sisteminde yasalar uzun, ayrıntılı ve karmaşıktır. Amaç mümkün olduğu kadar çok şeyi kurala bağlayıp; her şeyi, her şeye burnunu sokmak isteyen otoritenin kontrolü altına almaktır. Bu kural Anayasa'dan internet cafe'leri düzenleyen yasalara kadar böyledir.

İnternet cafe'ler...

Bu konuda Nuri Kaylan adlı bir okuyucumdan mektup aldım. Kaylan bir internet cafe işleticisi ve sorunları var. İnternet cafe'lerin İçişleri Bakanlığı'nın 1999 tarihli bir yönetmenliğine göre faaliyette bulunduğunu anlatıyor ve bu yönetmenliğin garip bir maddesine işaret ediyor.

Buna göre, internet cafe'ler okullardan en az 200 metre uzaklıkta olmalıdır. (Genelevler için de buna benzer bir kısıtlama yok mu?) Herhalde amaç, öğrencileri internet cafe'lerden mümkün olduğunca uzak tutmak olmalı. Demek kanun koyucu internet cafe'leri okul çocukları için zararlı buluyor. Çocukların cafe'lere porno seyretmek, "zararlı" sitelere girmek, bilgisayar oyunları oynamak gibi amaçlarla gideceğini varsayıyor. "İlle de gitmek istiyorsan tabana kuvvet 200 metre yürü, belki yolda fikrini değiştirirsin", diyor.

Peki ama neden kanun koyucu çocukların internet cafe'lerde "zararlı" sitelere yoğunlaşacağını varsayıyor? Neden öğretici sitelere girecekleri, sohbet edecekleri veya sadece elektronik posta alıp yollayacakları varsayılmıyor? Çünkü internetin sonsuz kullanım alanları var ve bunlardan birçoğu yararlı veya zararsız.

Neden kanun koyucu öğrencilerin internet cafe'leri yararlı amaçlar için kullanacağını varsaymıyor? Neden okul çocuklarının internet cafe'lere devamını kendilerinin veya anne babalarının inisiyatifine bırakmıyor?

Çünkü Türk kanun koyucusu insanların kendi kendilerinden korunmaları gerektiğine inanır. Türk çocukları internet cafe'lerin şerrinden korunacaksa onları devlet korumalıdır, kendileri veya büyükleri değil.

Bu arada internet cafe çalıştıran okuyucumun dikkatimi çektiği bir başka konu daha var. O da şu: İnternet cafe'leri ille de okullardan en az 200 metre uzaklıkta tutmak pratik değildir. Eğer bir köy veya kasaba veya küçük bir kentte iseniz herhangi bir okuldan 200 metre uzaklaştığınız zaman sanayiye, varoşlara veya ovalara gitmeniz gerekebilir. Buralara hangi müşteri gelecek? Bir de, meskun yerler dışına çıkmanız gerekirse o zaman da çocukları kurtlar yemez mi; karda kıyamette kasabanın dışındaki internet cafe'lerde porno seyretmeye veya oyun oynamaya giderken? Al başına bir ikinci bela.

İstatistikler birçok kişinin evine bilgisayar alacak parası olmadığını, bunların internet çağına ancak internet cafe'lerde girebildiğini gösteriyor.

Neden bu ülkede herşey bir sorun olmak zorunda?