LEYLIA Cihabanova henüz 25 yaşında gencecik bir kızdı. Çok sevdiği babasını ve yakınlarını Bulgaristan'da bırakarak annesi Nebahat ile birlikte 1995 yılında Türkiye'ye göç etmişlerdi. İstanbul'a gelen Cihabanova ailesi önce Küçükköy'de bir yakınlarının evine yerleşti. Daha sonra, Küçükköy Şemsipaşa Mahallesi 16. Sokak, Diler Apartmanı'nın bodrum katında iki kişiye yetebilecek büyüklükte bir ev tuttular. Bulgaristan dönüşü yakınlarının yanında kaldıkları sırada başlayan anne-kızın geçimsizliği birlikte çalıştıkları konfeksiyon atölyesine de yansıyordu. Annesinin zoruyla çalışan Leylia Cihabanova, baskılara ve hakaretlere daha fazla dayanamayarak, işinden ayrıldı.

Ancak işinden ayrılması sorunları daha da arttırdı. Leylia'nın babasının yanına dönme isteği de yine annesi tarafından engellendi. Tüm bu baskılara artık göğüs geremeyen Leylia, sıkıntılardan kurtulamayacağını anlayınca çareyi intihar etmekte buldu. Ve önceki gün, annesi işe gittikten sonra kendisini salonun tavanına astı. Ardında ise annesine hitaben yazdığı yürekleri parçalayan bir mektup bıraktı. "Senden özür diliyorum. Ben senin gibi bir anneyi haketmedim" diyen Leylia, kendisini intihara götüren sebepleri ise şöyle sıraladı: