Bülent Ecevit'in rahatsızlığı, aynı yaş kuşağından olduğumuz için, üzüntüden de öte tuhaf bir hüzün yarattı bende..
Siyaset yarışında bayrak koşturan tek yazı adamı yine oydu. Siyasal payeleri, kalem kağıt serüveninin kendine özgü gizemli betonarmesinden daha makbul saymış, hatta daha da üstün görmüş olsa bile..
Türkiye'de "emirci" olabilme, "emir almadan-emir vermeden" yaşamayı yeğlemek yanında, çok daha özendiricidir.
Bülent'in gerçek kalitesine belki de ikincisi daha çok yakışırdı.
İç benliğindeki "emirci" olma özlemini bastıramamış olmalı.
Rahatsızlığının ciddi olmadığı haberleri, hüznümü dağıtmadı... Yazı makinesinin başında, Marmara'ya dönen bakışlarım, sislerle pusların görünmez derinliklerinde, ikimize de yokluğun ortaklığını paylaştıracak henüz meçhul bir tarihin tırpanlı gülücüğüne daldı...
Gençliğimizde çalıştığımız odaları, gece yürüyüşlerini, dış gezileri, Meclis'te belalı bir linçten beni kurtarışını düşündüm...
Sonra siyasetin insanı yazı dünyasından nasıl kopardığını ve kendisine nasıl uydurma kanatlar taktığını düşündüm...
Ne bileyim ben, Ecevit'in rahatsızlığı aşırı dokundu bana...
Sabahın erken saatlerinde dağıtım arabalarından aldıkları yığınla gazete tomarını hemen düzenlemeye başlayan, mahallenin Karadenizli genç market sahipleri, aynı saatlerde gazeteleri almak için yanlarına gittiğimde; çok önem vermeseler de, yine sormadan edemiyorlar:
- Cumhurbaşkanı kim olacak?
Daha başka dostlar da soruyorlar aynı soruyu... Herkesin herkese sorduğu genel bir soruya döndü Cumhurbaşkanı'nın kim olacağı...
Yüzlerce yıl kul olarak doğduğuna inanmış bir tebanın, belki de aynı koşullanmanın uzantısında, bilinçaltı bir dürtüyle sormak istediği "Efendimiz kim olacak" sorusunun değişik bir yankılanması bu, "Cumhurbaşkanı kim olacak"?
Kulluk koşullanması tümden arıtılmış olsa, acaba o kadar merak ederler miydi Cumhurbaşkanı'nın kim olacağını?
Şartlı refleks üstündeki çalışmalarıyla ünlü, Nobel ödüllü Dr. Pavlov, her sabah saat 8'de gelirmiş laboratuvarına. Asistanlarının da aynı saatte gelmelerini istermiş.
7 Kasım 1917 günü yine aynı saatte gelmiş laboratuvarına. Baş asistanı ise bir çeyrek saat daha geç gelmiş.
Dr. Pavlov:
- Bir çeyrek saat geç kaldınız, demiş.
Baş asistan:
- Efendim, demiş, ihtilal oldu Rusya'da da onun için...
Dr. Pavlov, baş asistanına şöyle bir bakmış:
- Size ne bundan, demiş...
Cumhurbaşkanı kim olacak?
Neden bizi bu kadar ilgilendiriyor ki, Cumhurbaşkanı'nın kim olacağı?
"İhsan-ı şahanede bulunma" olanakları, yahut "ihsan-ı şahanede bulunma" yetkisine sahip kişileri saptama olanakları olduğu için mi?
2 hafta önce Köyceğiz'deyken; 25 yaşlarında kadar, eskimiş entarili, kimsesiz, yoksul bir kızcağız geldi yanımıza... Dış dünyayı algılamakta azıcık da özürlü gibiydi... Elinde naylondan küçük bir torba tutuyordu:
- Yumurta ister misiniz, dedi, hepsi çok taze...
Sonra da, unutulmaz güzel anılardan söz eder gibi, çevredeki boş tatil evlerinin vaktiyle sahipleri geldiğinde, verandalarını nasıl şakır şakır yıkadığını anlattı:
- Bol suyla şakır şakır hepsini ben yıkardım... Bol suyla şakır şakır... Tertemiz olurdu hepsi... Siz de bir daha gelecek misiniz?
Naylon torbasını da uzatır gibi yaptı:
- Yumurtalar da çok taze...
Arkasından daha ufak bir sesle:
- Fal da bakıyorum, dedi, isteyenlere...
Ne Süleyman Bey'in gidip gitmeyeceği umurundaydı, ne de giderse kimin geleceği...
Çünkü kim kalsa, kim gitse ve kim gelse, onun yazgısı hiç mi hiç değişmeyecekti... Tıpkı ekmeğini taştan çıkarmaya tüm uğraşanlar gibi...
