Tuncer'in şantiyedeki işçiler aralarında 33 milyon toplamışlar, bana çok dokundu, yövmiyeleri nedir ki? Mahalledeki yardımları da Kandilli muhtarı Esma Hanım örgütledi.
Yardımları gerçek ihtiyaç sahibine ulaştırmak gerekiyordu. Tuncer kamyon ayarladı. Kamyonun kalkacağını duyan eş dost, eli kolu paketlerle dolu koşup geldi. Dağıtımı kolaylaştırmak için her depremzede aile için ayrı bir koli hazırladık, içinde neler olduğunu üzerine yazdık.
Hemşire Günten Hanım Cumartesi sabaha karşı yola çıkacaklar için sandviç yaptı. İki buçukta yola koyuldular, önde bir kamyon ve arkadaki iki araçta dört mimar, mimarlık öğrencileri ve işçiler. Hem yardım malzemesini kendileri dağıtacaklar, hem de deprem bölgesinde çok basit yöntemlerle tuvalet inşa edecekler.
Yüzlerce kişinin tuvalet ihtiyacını en hızlı ve ucuz yöntemle karşılayacak sistemi kurmaları için gereken tek şey bir adet kepçe. Onu da buradan götürmeye kalktılar, ama Valilik "Size kepçe buluruz, hemen gelin" deyince vazgeçtiler.
Gelgelelim o kepçe Pazar günü bir türlü bulunamadı Adapazarı'nda. Hani en çok tuvalete ihtiyaç vardı? Bizimkiler öğleden sonra gerisin geri döndü İstanbul'a, onca emek ve hazırlık boşuna. Zaman ve beyin israfının sanki zamanı.
Pazar sabahı depremde ailesini yitiren çocukları evlerine alıp bakmak isteyenlerden iki telefon geldi. Depremzede çocukları evlat edinmek, koruyucu aile sıfatıyla evlerine alıp bakmak, ya da salt yardımda bulunmak isteyenlerin murücaat edecekleri yer, bulundukları illerdeki Sosyal Hizmetler Kurumu Müdürlüğü.
Enkazdan kurtulan çocukların aileleri yavaş yavaş ortaya çıkabilir. Bu yüzden de Sosyal Hizmetler Kurumu bu çocukları hemen yarın her isteyene veremez. Bir süre beklemeleri gerekir.
Bunun dışında ise depremzede çocuklar için de normal evlat edinme ve koruyucu aile olma koşulları işler. 0-1 yaş arası bebekler 45 yaş üzerindekilere verilmez. Kaldı ki, bu gruptaki çocuklar için Sosyal Hizmetler Kurumu'nda her zaman uzun bir kuyruk var, öncelik eskiden sıraya girmiş olanlarda. Bu yaş grubuna girmeyen daha büyük çocukları evlat edinmek ise daha kolay.
Dün sabah yedi aylık Ali Sinan'a gözlerinin içine bakıp sordum: "Küçük bir ablan olsun ister misin?". "Yav" diye kocaman bir sevinç çığlığı attı.
