Geçen gün, sabah yürüyüşümü yaparken -köpeklerimi gezdirmek amacıyla- site komşularımdan biriyle karşılaştık. Aslında o beni durdurdu ve konuşmak istediğini söyledi. Konu; köpeklerdi, daha doğrusu köpeklerin kakaları. Her sabah yürüyüşe çıktığını, ortalığın köpek ve de kedi kakasından geçilmediğini, bundan çok rahatsız olduğunu ve ne yapmak gerektiğini sordu.
Bir köpek sahibi olarak alındım elbette, (bu konuda aslında çok duyarlıyız, köpek sahipleri toplanıp yazılar yazdık, bahçeye diktik, 'kakaları torbayla toplayın' diye) hemen elimdeki torbayı gösterdim. "Kime söylesem, herkes torbasını gösteriyor ama toplamıyorlar," deyince biraz daha alındım. Normal olarak toplamak gerektiğini, ama bu olgunluğa gelinceye kadar daha pek çok konuda sınıfta kaldığımızı falan söylemeye çalıştım. Evet, ortalıkta kakalar vardı ama dondurma kağıtları, meyve suyu kutuları, kola veya bira şişeleri de çöp kutularına değil de ortalığa atılıyordu.
Israrla "ne yapılması?" gerektiğini sordu bana. "Rahatsız oluyorsanız, site yönetimiyle konuşun, yazılar yazın, insanlarla tek tek konuşun ve bir baskı gurubu oluşturun," dedim.
Konuşmamız giderek derinleşti. Aslında doğanın yalnız bize ait olmadığını hayvanların da olacağını, ev köpekleri neyse ama sokaktaki köpek ve kedilere kakalarını özel bir yere yapmalarını öğretemeyeceğimizi, bunları da görevlilerin toplayabileceğinden falan sözettim.
Daha önce görmediğim komşum, hayvanların evde beslenmesine karşıydı, bunun hayvanlara haksızlık olduğunu düşünüyordu, kuşu bile kafeste beslemek ona anlamlı gelmiyordu. Evde hayvan beslemenin modaya dönüştüğünden, kızının da bu modaya kapılarak köpek istediğinden sözetti. Ama ısrarla çözüm istiyordu benden. Ben de yukarıda bahsettiğim çözümü tekrarladım.
Bu kez de "Rahatsız oluyorsanız" sözüme takıldı, "Demek siz olmuyorsunuz?" diyerek.. "Sizin kadar olmuyorum," dedim. Sıkılmıştım artık bu muhabbetten. "Başka ne önereyim size, pislikleri gidip insanların yüzüne mi sürelim? Buradaki insanları beğenmiyorsanız daha kaliteli insanların oturduğu siteye taşınırsınız," dedim, biraz da acımasızca "Hani ekmek bulamıyorsanız pasta yeyin" misali. Çok kırıldı, beni aydın bir insan zannettiğini ama hayal kırıklığına uğradığını söyledi...
Eee ne yapayım, ben de insanım! Sürekli çözüm üretecek, hep mantıklı olacak değilim ya. Benim de önerilere ihtiyacım var işte...
