Annem gibi bir anne olmayacağım

- Annenizle aranız düzeldi mi?
- Bir kitap yazmıştım. 'Hayatın bana düşeninden nefret ediyorum,' dedim. Magazinciler aldı onu 'Annemden nefret ediyorum'a çevirdi. Annem dominant bir kadındır. Bu yüzden çok geç büyüdüğümü fark ettim. Bu dominantlık, çocuğun iş hayatındaki başarısına kadar etkiliyor. O yüzden anneler şunu kabullenmeli. Hiçbir zaman çocuğun seni, senin onu sevdiğin kadar sevmeyecek. Bu gerçeği bilerek çocuğumu doğuracağım. Çocuğuna baskı, yaptırım uygulamak yanlış. O senin dediğini zaten yapmıyor. Yapmadığı gibi sen onun hayatına etki ediyorsun. O yüzden ben çocuğumu başka türlü yetiştireceğim. Tabii ki, zararlı olduğunu düşündüğüm şeyleri söyleyeceğim. Tek başıma bırakılsaydım daha farklı olurdu. Bu yüzden mükemmel olmak istemedim. Herkes mükemmel olmak istemeyebilir. Annemi çok seviyorum ama onun gibi bir anne olmayacağım. Onun da doğruları oydu. Karışan, yaptırım uygulayan, dominant bir anne olmayı hiç düşünmüyorum. O zaman bu annelikten çıkıyor, egoizme giriyor. Mesela okul çağında bir puanla teşekkür alamıyorum diye gider hocadan bir puanı isterdi. Dört buçuk sene klasik piyano çaldım. Hiçbir cumartesi sokağa çıkma iznim yoktu. Sabah geliyordu hoca, 4'te gidiyordu. Annem çok baskıcıydı, her şeyime çok karışırdı. Bu kadar karışmasaydı, bu yanlış arkadaşların hiçbirini edinmeyecektim. Karıştığı için daha kötü oldu.