Arjantin'in yeni Eva Peron'u

Onu ilk kez Buenos Aires'in en büyük tiyatrosu Colon'da görmüştüm. 1978'deki askeri darbenin sorumlularını mutlaka yargılayacaklarını, Arjantin'in artık tarihiyle barışık olarak yaşamak istediğini söylüyordu. Salonda askeri darbe döneminde yakınlarını kaybeden anneler, ülkenin tek siyasi tutuklusu Raul Castellis'i (Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde adaydı) desteklemeye gelenlerin ortak fikri geleceğin cumhurbaşkanını izliyor olmaktı. Herkes gerçekten de Cristina Fernandez'in ülkenin seçimle gelen ilk kadın cumhurbaşkanı olacağına inanıyordu, kocası -eski başkan - Nestor Kirchner kadar güçlü, her daim yoksullaşan Arjantin halkıyla beraber olduğunu söyleyen biriydi. 1970'li yıllarda olduğu gibi zengin Arjantin hayallerini ete kemiğe büründürecek kadar zarif bir havası da vardı; tıpkı daha önceleri Eva Peron'un yarattığı gibi... 19 Şubat 1953'te La Plata'da doğan Kirchner, aynı kentte hukuk fakültesini okurken şimdiki eşi Nestor Kirchner'la tanışmış ve 1973 yılında evlenmişler. O zamanlar Peron idaresine karşı gelen solcu peronistlerin silahlanmaya başladığı, Nestor ve Cristina gibi daha ılımlı peronistlerin ise sokak gösterilerinde bulunduğu yıllar. Cristina aslında siyaset talimini 1973'te Peron idaresini sağduyuya çağıran mitinglerde yapmış. 1978 askeri darbesini sorunsuz atlatan çift, önce Santa Cruz şehrindeki Justicialist Parti'de aktif çalışmış ve ardından da önce Nestor arkasından da Cristina milletvekili olmak için aday olmuş. Cristina, 1989 ve 1995'te iki kez parlamentoya yerel milletvekili (Arjantin eyaletlerden oluştuğu için seçildiğiniz eyaletin milletvekiliyle senato milletvekilliği farklı oylanıyor.) 2003 yılında Nestor Kirchner'in 'sola açık Peronizm'inin ifadesi olan Frente Para La Victoria'dan (Zafer için Birlik Partisi) cumhurbaşkanı olması Cristina'yı first lady yapmanın ötesinde siyasi kariyerinin de önünün açılmasına vesile oldu. Bunun en açık örneği 2005 yılında Buenos Aires eyalet seçimlerinde eski başkanlardan Eduardo Duhalde'nin karısı Hilda Gonzales'i geride bırakarak parlementoya girmesiydi. Buenos Aires hakkında söz sahibi olmak zaten ülke politikasında söz sahibi olmak demekti ve Cristina bunu bir adım daha ilerletmiş ve yoksullukla mücadele eden programlarla meşgul olmasıyla halkın sempatisini de kazanmıştı.