Samanyolu

Turgut Özal ölüp de Süleyman Demirel Çankaya'ya çıkınca...
Demirel'in "ortağı" Erdal İnönü "artık çekilmek zamanı" demişti.
Partilileri yalvar yakar oldular ama... İnönü "jübile takvimini" değiştirmedi.

Parti başkanlığını bıraktığı kurultayda "şarkıyla" karşılandı.
"Şarkıyla" uğurlandı.
Şarkı "Samanyolu"ydu:
"Bir şarkısın sen ömür boyu sürecek."

Asık yüzlü, gergin, her an patlamaya hazır siyaset ortamında o gerçekten "bir şarkıydı."
Zekiydi.
Espriliydi.

Yaşını başını almış Erdal İnönü'yü hiç "boylu boyunca yere uzanmış" düşünebiliyor musunuz?
Hem de "kalabalığın içinde."
Bu "yaşandı."
Hem de "defalarca."
Seçim gezisinde birileri Erdal beyi "omuzlarda taşımak" isterdi.
Erdal bey ise "böyle şeyleri" hiç sevmezdi.
Ve kendisini zorla omuza almak isteyenlerden kurtuluşu ise "boylu boyunca yere uzanmakta" bulurdu.

Ünlü bir fizik hocasıydı. Koskoca İsmet Paşa'nın oğluydu.
"Şöhreti, gücü" taşımak kolay değildir.
"Karizma" insanı sarhoş edebilir.
Ama o hep "ayık kalmasını" bildi.
Erdal İnönü'nün yaşamı "bir ders gibiydi."