  |
|
Aynalarla barışık adam
 Hem müzik, hem söz yazacaksın, hem de harika icra edeceksin. Magazine hiç malzeme vermeyecek, yalnızca müziğinle var olmaya çalışacaksın. Sadece notalara uysun diye değil, içinde mesaj olan, felsefe barındıran sözlerle albüm yapacaksın. Müzik piyasasının tüm ayak oyunlarına direnip, ayakta kalacaksın. Herkesin duymak istediklerini değil, inandığını söyleyeceksin. Yola birlikte çıktığın partnerin sana sırtını dönecek, hatta "seni başkalarıyla aldatacak" ama sen yılmayıp, "kalan sağlar bizimdir" diyerek, yolunda yürümeye devam edeceksin... Zor değil mi? Evet, hem de çok zor. İşte ben bu zorlukların hepsinin üstesinden gelebildiği için Erhan Güleryüz'ü ve müziğini seviyorum. Ayna yeniden müzik marketlerin raflarında. Nefes adlı yeni albümü bir solukta dinledim. Sonra bir daha... Bir daha... Her notayı, her heceyi adeta damlalıkla kulağıma damlattım. Kulağımın kiri, pası silindi... Ayna ilk klibi, Nefes'e çekmiş. Ama Samanyolu diye bir şarkı var ki, insana galakside tur attırıyor. Kış Günü Ayrılık bence yılın en iyi slovlarından. Ali Tozkoparan şarkısı Çok Yalnızız eğer MFÖ gibi daha popüler bir grubun eline düşmüş olsaydı, şu anda Sarı Laleler yerine onu dinliyor olurduk. Ve albümdeki favorim Günler Geçiyor... İnsanın ciğerine yapışıp, hiç acı vermeden usul usul kanatıyor... Albümdeki Anadolu Rock denemeleri de enfes. Erhan Güleryüz, Gesi Bağları'nı öyle bir okumuş ki, yitirdiğimiz saz aşıklarının toprağına adeta nurlar indirmiş. Hele Sivas Ellerinde Sazım Çalınır'daki Ayna'nın rock yorumu tek kelime ile muhteşem. Albümde minicik bir hata kulağıma ilişti. Gesi Bağları'nın miksajı hatalı yapılmış. Erhan'ın sesi çok geride duruyor. Aslında kusurdan sayılmaz ama bu albüme bir nazar boncuğu da gerekirdi zaten.
|
