SABAH - Balçiçek Pamir

Şu an 30 Ekim 2005 - Pazar tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

	Son Dakika

	Yazarlar

	Günün İçinden

	Ekonomi

	Gündem

	Siyaset

	Dünya

	Spor

	Hava Durumu

	Sarı Sayfalar

	Ana Sayfa

	Dosyalar

	Teknoloji

	Arşiv

	Etkinlikler

	Günaydın

	Televizyon

	Astroloji

	Magazin

	Sağlık

	Cumartesi

	» Aktüel Pazar

	Otomobil

	İşte İnsan

	Sinema

	Turizm Rehberi

	Çizerler

Google Arama

	Çocuk Bayramı'nın anlamını biz daha anlayamamışız
	'Bu türkler de çok oluyor ama' dedirten bir yazı daha
	İşten kaytarmanın ipuçları
	Yeni moda halkla ilişkiler

Çocuk Bayramı'nın anlamını biz daha anlayamamışız

"Vicdanı olmayan bir nesil yetişiyor" dedi karşımdaki uzman. "Suçlu sokak çocukları bunlar. Hayatta kaybedecekleri bir şey yok"

Bir çocuk kaçırıldı. 12 yaşında. Kaçıranlar korkup çocuğu öldürmeye karar verdiler. İki koca adam. Ellerindeki odunla vurdular küçüğe. Vura vura öldürdüler.

***

İki çocuk nar çaldı başkasının bahçesinden. Bahçe sahibi "Hey" diye bağırdı. Çocuklar korktular. Ellerindeki narı fırlatıp kaçmaya başladılar. Bahçe sahibi uzun süre kovaladı minikleri. Sonunda yakaladı. Bir samanlıkta kıstırdı. Yaptıklarını anlatmaya dilim varmıyor. Canlarını yaktı. Koca adam... Yetmedi. Ateşe verdi samanlığı. Yaktı çocukları, diri diri.

***

Hafta ortası Hıncal Ağabey müthiş bir yazı yazdı. "Bu çocuklar kimin sayın bakan?" diye sordu. Onun bahsettiği çocuklar suçlu çocuklardı aslında. Sokak çocukları. Beni etkileyen bölüm ise anne dayağından kaçıp polise sığınan ablayla kardeşlerinin hikayesiydi. "Dünyanın ilk ve tek çocuk bayramına sahip ülkesiyiz" diye yazdı Hıncal Uluç. Galiba en çok o cümle yaraladı beni. "Sahi" dedim kendi kendime "Bizim çocuk bayramımız var değil mi?" Belki de o yüzden bir haftadır düşünüyorum "Bunca şiddet niye?" diye... Çocuk ve şiddet... Gelmiyor bir araya iki kelime. Dün "Her şey yanyana yakışır" diye yazdım. Bu yakışmıyor işte. Koskoca adamlar ne istiyor miniklerden? Güçleri onlara mı yetiyor? Şiddet... Onunla mı doğuyoruz yoksa? Öğreniyor muyuz Kurtlar Vadisi'nden, oradan buradan? Sebepsiz şiddet. Nasıl korkutuyor beni... Nasıl ödümü patlatıyor. Belki de o yüzden oturdum bir uzmanın karşısına. Bana "Şiddet sonradan öğrenilir" demesini bekledim. Öylesine istedim ki yazıya "Katil Doğanlar filmi yanlış" başlığını koymayı umdum. Demedi. Aksine "Herkes şiddet duygusuyla doğar" dedi. Ardından ekledi. "Korkuyorum yeni yetişen nesilden. Suçlu çocuklardan, sokak miniklerinden. Öyle bir nesil yetişiyor ki vicdan duygusuna sahip değil. Hayatta kaybedecekleri hiçbir şey yok." Ürperdim. Aklıma Çocuk Bayramı geldi birden. Not: Yarınki Pazartesi Sohbeti Konuğum Doç. Dr Cem İncesu. Hayatını adli psikiyatri alanında, Bakırköy Hastanesi'nde çalışarak geçirmiş. Anlattıkları son derece ciddi. Kaçırmamanız gerektiğini düşünüyorum.