Ülker Grubu'nun 37 yaşındaki veliahtı Ali Ülker, 85'ine kadar çalışmaya kararlı. Ülker,"Basından kaçmıyorum. Sosyalleşirsem çalışamam diye korkuyorum" diyor.
Ülker'in patronu Sabri Ülker'in gözbebeği, grubun son dönemde en çok parlayan ismi 37 yaşındaki Ali Ülker, yeni çikolata markası Ece'nin tanıtımında ilk kez basının da davetli olduğu bir yemeğe katılarak sessizliğini bozdu. 4 milyar doları aşan cirosu ile Türkiye'nin devleri arasında yer alan ve mart ayında gençlere daha fazla sorumluluk vererek yeniden yapılanan Ülker'de Gıda Grup Başkanlığı, Ülker Gıda Genel Müdürü ve İcra Kurulu Üyesi olarak görev alan Ali Ülker, ilkokulda dedesi Sabri Ülker'in elinden tutup fabrikaya giderek başladığı eğitimini,
Boğaziçi Üniversitesi ve Harvard'da tamamladı. Geçtiğimiz yıl bir eğitim için yeniden Harvard'a giden Ali Ülker, "Ülker'den daha iyi okul yok" diyerek geri döndü.
'İŞİM ÇOK, SOSYALLEŞEMEM' Sabri Ülker'in kızı Ahsen Özokur'un oğlu olan Ali, dedesini babası gibi kabul ettiği için 18 yaşında mahkeme kararıyla Özokur olan soyadını Ülker olarak değiştirdi. Bu kararın bir nedeni de Sabri Ülker'in genç yaşta kaybettiği oğlu Ali yerine torunu Ali'yi koymasıydı. Ali Ülker'e yemek boyunca en çok sorulan soru "Niçin ortalıkta çok gözükmüyorsunuz" oldu. Ülker, "İşim çok, çok çalışıyorum. Sosyalleşmenin de bir bedeli var. Sonra alışıp işe güce zaman ayıramam diye korkuyorum" diye esprili bir yanıt verdi. İşte genç Ülker'le sohbetten satır başları:
Kim demiş dayım Murat Ülker'in basından uzak durduğunu. Gidin Tophane'deki kahvelere, ya da Sultanahmet'e, orada geziyordur.
Dedem ilkokulda elimden tutup fabrikaya götürürdü. Bir çocuk olarak bisküvi ve çikolata üretimini görmek hoşuma giderdi. Sonra şirketin pek çok kademesinde çalıştım, plasiyerlerle bakkalları dolaştım; onlara muavinlik yaptım. Şimdi anladım ki dedem beni laf olsun diye götürmüyormuş, işimi sevmemi istiyormuş.
18 yıldır şirketteyim, ama etrafıma baktığımda 30-35 yıldır burada olan yöneticiler var, kendimi daha amatör hissediyorum. Dedemin yaşına gelmeden emekli olmam, o 85 yaşında, her gün işe geliyor.
Üç çocuğum var. İlkinde ikiz oldular, biri kız diğeri erkek. Bizim işte verimlilik önemlidir, ikisi bir arada büyüdü, zamandan kazandık. Şimdi üçünün günde bir çikolata hakkı var, sınırsız olursa kıymet bilmezler. Yalnız fabrikaya gelirlerse sınırlar kalkıyor.
