kapat
   
SABAH Gazetesi
 
    Yazarlar
    Günün İçinden
    Ekonomi
    Gündem
    Siyaset
    Dünya
    Spor
    Hava Durumu
    Sarı Sayfalar
    Ana Sayfa
    Dosyalar
    Arşiv
    Etkinlikler
    Günaydın
    Televizyon
    Astroloji
    Magazin
    Sağlık
    Cumartesi
  » Aktüel Pazar
    Otomobil
    Sinema
    Çizerler
Bizimcity
Sizinkiler
emedya.sabah.com.tr
Google
Google Arama
 
Kazim Kanat @ SABAH
 

Babamı sevgi öldürdü!

Öyle bir şansım yoktu. Yani "Öğretmenim dün gece elektrikler kesildiği için ödevimi yapamadım" deme şansım yoktu. Çünkü elektrik yoktu. Üç numara gaz lambasının ışığında ödevimi tamamlayıp babamın yaptığı tahta çantaya (ağırlığından taşıyamadığım ve kırmak için günlerce uğraştığım... Kış günlerinde ise yokuş aşağı üzerinde kayak yaptığım) özenle yerleştirdim. Mavi kopya kalem ve silgiler bir yana. Sarı samandan oluşan alıştırma defterimi sol tarafa koydum. Sonra da anneme dedim ki; "Bu gece yılbaşı. Hadi bize bir şeyler yap!.." Annem "Ne istersiniz" dedi... Dört kardeş gözünün içine baktık.. Ne var ki!.. Biraz sonra annem Ayşe Sultan elinde küçük bir tepsiyle geldi. Bu akşam, yılbaşı menüsü tereyağında yumurta!. O gece yediğim yumurtayı hayatımın hiçbir döneminde unutmam. Bıkmadan usanmadan her yılbaşı karım Sevinç, tereyağında yumurta yapar. Ama o lezzet o duygu yok!.. Babam öğretmendi.. Annem de 1947'li yılların harika çocuğu bir lise öğrencisiydi. Ve biz Maraş'ın, Afşın kazasında yaşıyorduk. Köyle kasaba arasında bir şehir.... Çocukluğumda müthiş mutluydum. Bir gün babamın hasta olduğunu öğrendim. Dünyam yıkıldı. Babam hasta olduğunu hiç belli etmedi. İstanbul'a tedavi olmaya gitti.. İşte o an babasız kalma korkusunu içimde hissettim. Babamın gittiği gece sabaha kadar uykumda uçurumlardan düştüm. Hep gözyaşı ve korku ile uykularım bölündü. Herkesten gizledim bu korkuyu... Yenmek için neler yapmadım ki! Paraşütçü olduk, kendimi gökyüzünden aşağı bıraktım.. Dağcı oldum uçurumlardan aşağı indim. Sonuç: Değişen bir şey yok. 40'lı yaşlara doğru içimde hep sakladığım bu korkuyu yenmek içtin psikoloğa gittim. Daha ilk seans ve teşhis: "Senin sorunun babasız kalma korkusu!..." Uzman elinde birkaç seans ve sonuç: Bir daha o korku dolu uykulardan fırlamadım. Uçurumlardan düşmedim. Bir geceyarısı çalan telefon çok şeyi değiştirdi. Baban öldü! Oysa bir gün sonra yıl başıydı ve tüm aile birlikte olacaktık. Babam bir gün daha yaşasaydı tüm aile yeni yıla mutlu girecektik. O gece! Babam, 50 yıla yaklaşan hayat arkadaşı anneme diyor ki: "Çok mutluyum. Çünkü bütün çocuklar bize gelecekler. Kazım bile İstanbul'dan telefon etti, o da sürpriz yapacak!" (Hayatımda ilk kez babamla yılbaşı kutlayacağım!...) Sonra da gülümseyerek anneme diyor ki: "Bana bir duble rakı getir. Bu geceden parti başlasın..." Annem rakıyla odaya geldiği an babamın gülümseyen yüzüyle karşılaşıyor! Sonra kocaman bir çığlık! Babamı öldüren evlatlarına olan hasretti. Sevgiydi!... İskenderun'a gittim... Babam Mehmet öğretmenin cenazesini toprağa verdim. Yine babasız bir yılbaşı kutladım. Bir yanımda ağabeyim Ziya, öbür yanımda kız kardeşim Meserret.. Anneme "Hadi bize bir yumurta yap" diyemedim. Gece yattım ve korkunç rüyalar yine başladı. Uçurumlardan düşüyor ve kan ter içinde uykumdan fırlıyordum. Sabah uyandım ve bu kez gerçekten babasız kalmanın o acı yüzüyle karşılaştım. Ama babamın bana söyledikleri ve ömür boyu bana ilke olan öğüdü beynimde uğuldamaya başladı: "Oğul, oğul. Asıl azmaz, bal kokmaz. Kokarsa yağ kokar. Çünkü aslı çökelektir.." Babam şunu diyordu, "Sen asil bir ailenin çocuğusun. Dürüst ve cesur ol!" Çoğu gece uykumdan korkuyla uyansam da hep babamın silueti karşıma çıkar: Dürüst ol, cesur ol... Sahi ben bu yılbaşı neredeydim? İskenderun'a gittim. Bir yılbaşı gününün sabahında mezarı başında babamla dertleştim. Sonra da 20 yaşında kötü bir şakayla hayata veda eden kardeşime uğradım. Hayatın tatlı sürprizine bakın ki o gün ağabeyim de Almanya'dan Ethel yengemle beraber çıkageldi. Sri Lanka'ya gitmek için bilet bulamamışlar. (Gitselerdi onlar da deprem felaketinin içinde olacaklardı. Öyle çok sevindik ki!..) İşte hayat böyle. Acı ve tatlı sürprizler yan yana. Her yılbaşı bana tarifsiz hüzün verir. Babamın öldüğü o yılbaşından bu yana 10 yılı aşkın hiçbir yılbaşı annemden yumurta isteyemedim. Çünkü babasız o ilk yılbaşı aklıma gelir, içime hüzün dolar. Affedersiniz!..

YAZARIN ÖNCEKİ YAZILARI
 Babamı sevgi öldürdü!   / 02-01-2005
 Mutsuz ve yalnız kadınlar kulübü!   / 26-12-2004
 Ölen adama borç para verilir mi?   / 19-12-2004
 Bir erkek nasıl kadın oldu?   / 12-12-2004
 Monet uğruna ekmek çaldım   / 05-12-2004
 Cebimde çok elma var   / 28-11-2004
 Şike, doping ve kadınlar!   / 21-11-2004
 Birkaç saatliğine patron olmalı!   / 14-11-2004
 İlk harçlığım delikli iki buçuk kuruştu   / 07-11-2004
 Fıska yemiş orfoz gibiyim!   / 31-10-2004
    Aktüel Pazar Yazarlar
  » Güncel
    Hobi
    Röportaj
    Gurme
    İyi Yaşa
BALÇİÇEK PAMİR
Rahşan Ecevit aslında 'Din elden gidiyor' dememiş 'Cin'...
THY'nin business class yolcusu arttı
THY'nin business class yolcusu arttı
Türk Hava Yolları geçen yıl yaklaşık 12 milyon yolcu taşıdı. 'Ticari...
Doğu'nun dürümüne hamsili Laz yorumu
Doğu'nun dürümüne hamsili Laz yorumu
Karadenizliler çorbasını, pilavını yaptığı hamsiden sonunda dürüm de...
Kale kapılarını önce kahve kokusu açtı
Osmanlı ordularının yapamadığını kahve yaptı ve dünyayı fethetti. Ne hazin...
Havyarın iyisi deniz kokar
Bakü'de gördüklerimi söyleyeyim; havyar, neft ve caz. Bu şehirde nereye...
 
    Günün İçinden | Yazarlar | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Televizyon | Hava Durumu
Spor | Günaydın | Kapak Güzeli | Astroloji | Magazin | Sağlık | Bizim City | Çizerler
Cumartesi | Aktüel Pazar | Sarı Sayfalar | Otomobil | Dosyalar
   
    Copyright © 2003, 2004 - Tüm hakları saklıdır.
MERKEZ GAZETE DERGİ BASIM YAYINCILIK SANAYİ VE TİCARET A.Ş.