Her zaman denk düşmez. Bugünkü yazımız bayramın birinci gününe geldi. İletişimin temelini oluşturan değerlerimizi hatırlamak için büyük fırsat. Ben bayramlarda 'kaçış' histerisine kapılanlardan değilim. İstanbul'da kalırım. 25 senedir de birinci günde 80'inini devirmiş olmasına rağmen ailenin seren direği gibi dimdik ayakta duran kayınvalidem Aliye Bermek Hanım'ın elini öpmeye gideriz. Herkes birbirinin elini öper. Eskiden ben daha çok el öpenler cenahındaydım. Şimdilerde benim elimi öpenler de giderek çoğalıyor. Utanır öptürmezdim elimi. Şimdilerde öptürüyorum. Öpenlere de az ya da çok harçlık veriyorum. Bu vesile ile yaşları tüm benden büyük okurlarımın ellerinden, küçük okurlarımın da gözlerinden saygıyla öperim.
