 |  |
 |
|
Şükür ki uyuşturucu karşıtlığı yaşı da düşüyor!..
 Tuluhan Tekelioğlu TGRT'de sabah programları yapıyor. Sağ olsun beni de davet etti geçen gün yayınına. Tuluhan ı insan olarak da meslektaş olarak da çok tuttuğum için gözüm kapalı gittim. İyi ki de gitmişim çünkü bir harika çocukla tanıştım orada. Robert Lisesi'nden 18 yaşında bir pırlantayla, geleceğin belli ki sıkı bir bilim insanı ve araştırmacısı olacak Aysu Şuben'le tanıştım. Bir süre birlikte konuk olduk yayına.
Hani o kız işte
Onu siz de anımsarsınız umarım. Bir süre önce acar habercilerimizden Gözde Gebelek; "Bazı yaşıtları uyuşturucuya özenirken, o dört yıllık bir araştırmanın sonunda kitabını yazdı. Adı: 01 Enjektör." diyerek çok hoş işlemişti bu küçük dev kızı ve yazdığı kitabı.
Biraz daha detay vereyim de tanımayan da öğrensin akıllı bıdık kimmiş, neler yapmış?
Anne baba faktörü
- Nereden icap etti bu kitap Aysu?
- Savaş Abi, annem kadın doğum uzmanı. Babam ise çocuk doktoru. Yani evin içi bilim kurumu gibi. Onları ve çevresindekileri dinleyerek, izleyerek büyüdüm. Bir gün hocamız herkese ödev verirken bana da ilaçların beyne etkisi diye bir konu düştü. Okuyup, araştırırken insan beyninin mucizelerine dair çok şey öğrendim. Sonra da ilaçlar bir yana uyuşturucu ve uyarıcıların bu muhteşem organımızı nasıl mahvettiğine marak saldım. Önceleri ürktüm biraz. Ama işin içine girdikçe hele de AMATEM uzmanı doktorlardan da yardım gördükçe çok yol aldım. Yaklaşık 250 kişiyle görüştüm.
Normal insan
- Peki nedir en büyük sorun?
- En büyük sorun, daha doğrusu en büyük sır çözücü faktör anne baba. Maddeye başladıktan sonra dönüş olamıyor genellikle. Yani sır hiç başlamamakta. Bunun için de ilk görev ebeveynlere düşüyor. Bir kez alan kişi bununla kalkmıyor, defalarca deniyor. 'Balayı' tabir edilen süreçte mutlu oluyor. Ama sanal ve geçici bir mutluluk bu. Denemeler bir süre sonra bağımlılığa dönüşüyor. Böyle insanların hayata normal bir insan gibi devam etmesi imkânsız. Hepsi kendilerine farklı bir yaşam kuruyor.
Ejderhalı alem
Kadın doğum uzmanı olan annesi de yanı başımızdaydı ve dakikalarca üçlü muhabbet kurduk Şubenler'le. Gururla anlattılar ki, kitap 2. baskısını yapıyormuş. Geliri ise AMATEM'de tedavi görüp ilaç paralarını tedarik edemeyen bazı bağımlılara gidecekmiş kitabın. Sonra merak edip sordum:
- Kız başına hem de bu yaşta korkmadın mı başına bir iş gelir diye. Bu uyuşturucu alemi ejderhalarla dolu evlat?
- Doğrusu önceleri korkularım vardı. Hatta anne babama bağımlılarla görüştüğümü anlatmadım önceleri. Çünkü endişe duyarlar, izin vermezlerdi. Ya da annem de kalkıp gelirdi benimle. Öyle bir araştırma öyle bir söyleşi olmaz tabii ki. Öğrenince epey kızdılar, köpürdüler. Ama sonra normale döndü her şey.
Başka neler olacak?
İşte tatsız tuzsuz ve umut kırıcı gençlik havadislerinin yanında umudu besleyici minik bir müjde. Yani uyuşturucuya başlama yaşı düşüyor diye vah vahlanıyoruz ama bir yandan da geleceğin yıldız gibi parlayacak kadrolarına nice Aysu'lar katılıyor.
Bu arada küçük kızın ikinci hedefi de Burgaz Ada'nın yanan çamları yerine yeni bir orman kurulması. "TEMA'cılara ulaşmak istiyorum abi" dedi, ben de sen bekle, onlar yazıyı okuyunca zaten sana ulaşırlar dedim.
|
