  |
|
Sizinle aynı takımı tutmuş olmaktan onur duyuyorum..
Maçı yazmayacağım.. Onunla ilgili söylenecekleri TRT 1'in canlı yayınında söyledim.. Alması gerekenler mesajları alır..
Ben, benim duygularımı 39 yıldır olduğu gibi yine allak bullak eden, içimdeki fırtınaları coşturan, taşıran, kalbimden gözlerime ulaştıran, 16 bin kişi için bir şeyler söyleyeceğim..
İzmit İsmet Paşa Stadı'ndaki 16 bin kişi için.. 16 bin Beşiktaş'lı için..
Eğer izniniz olursa..
Maçın başlamasına 1.5 saat kaladan itibaren sizi izledim.. Zaman zaman maçı izlemedim, yine sizi izledim..
1-0 yenikken sizi izledim, 2-0 yenik duruma düştük yine sizi izledim..
"Bizler inandık siz de inanın.." diye haykırıyordunuz..
3-0 oldu gözüm ve kulaklarım hala sizdeydi.. Kapalıda, açıkta, numaralıda.. 4-0'da bile bütün gücünüzle Beşiktaş için düet yapıyordunuz..
"Beşiktaş'ım benim.. Biricik sevgilim.. Söyle senden başka.. Kimim var benim.. Seninle ağlarım.. Seninle gülerim.. Söyle senden başka.. Kimim var benim.."
İbrahim Akın'dan önce, siz.. Sadece siz, o maçı 4-1, sonra 4-2'ye, sonra 4- 3'e getirdiniz..
Bu yazıyı hiçbir amaçla yazmıyorum.. Bu yazıyı, sadece içimden taşan duyguları sizinle paylaşmak için yazıyorum..
Sizin kadar muhteşem bir taraftarla aynı takımı tutmaktan onur duyuyorum.. Gözyaşınız gözyaşımdır, acınız acımdır, sevinciniz sevincimdir..
Önünüzde saygıyla eğiliyorum..
|
