Ayakta alkışlıyorum

Türk Havayolları Bükreş uçağı, tekerleklerini piste değdirdiğinde saat 20.30'du. Koşarak pasaport kontrolünden geçip ilk bulduğum taksiye atlayıp beni süratle Abdi İpekçi'ye götürmesini istedim. Salondan içeri girdiğimde maçın bitimine 7 dakika 19 saniye vardı. Benim için yeterli bir süreydi. Nasılsa maçı kritik etmeyecektim. Bu kadar koşuşturmayı ve terlemeyi bir tek sebep için istemiştim.Efes'i şampiyon yapan Oktay Mahmuti'yi ayakta alkışlamak.

Bu kadar çalışkan, bu kadar mütevazi, bu kadar disiplinli, bu kadar inandıklarının arkasında durabilen ve her geçen gün eksiklerini tamamlamak için çaba sarfeden, kendini yenilemeye gayret eden ve hakkında ne söylenirse söylensin tek çıkış yolunun çalışmak, çalışmak, çalışmak olduğuna inanan bir antrenörü şampiyonluk kupasının gölgesinde bırakmamak için, ayakta alkışlamak için oradaydım. Geldiği günden beri hakkında söylenmedik kalmamıştı. Tercümanlıktan tutun da Efes'in formasından ezileceğinden tutun da söylenmedik eleştiri kalmamıştı. Ancak o, mütevazi sadeliğiyle son 2 seneden beri Türkiye'de basketbol adına doğruları yapan ve elindeki imkanı en iyi şekilde üretime döndüren bir antrenör.

Özellikle bu yıl, kabuk değiştirme yolunda olan takımını 3 yeni ve 2 genç oyuncuyla ve sınırlı bütçesiyle yeniden yaratan ve basketboluyla sadece Türkiye Ligi'ni değil Şampiyonlar Ligi'ni de domine eden bir görüntüye imza atan Mahmuti'ydi. Bireysel savunmayı ve oyunculara tek tek savunmanın gereğini gösterip ikna eden, hücumu da bu sene geçtiğimiz yıllara kıyasla çok daha renkli hale getirip alışık olduğumuz Efes Pilsen düzeninin dışına çıkıp özellikle hızlı hücumlarla süsleyen görüntüsüyle basketbolu bir şov sporu haline getiren yine Oktay Mahmuti'nin çabasıydı. Bir spor yazarı için sevdiklerini eleştirmek çok kolaydır. Ancak sevdiklerini övmek en zor şeylerden bir tanesi. Efes Pilsen'in bu yılki başarısının Mahmuti'ya ait olduğunu söyleyerek onu bir kez daha alkışlamak istiyorum. Efes'in kendi organizasyonundan yetiştirdiği ve sorumluluk verdiği bir antrenörün başarılı olması ayrıca takdir edilmelidir. Ülker ve Efes finalleri insanları biraz bezdirmiş olsa bile bu iki kulübün Türk basketbolu için yaptıkları alkışlanmalıdır.