|
|
 |
 |
 |
 |
|
Kendi ağızlarından 60 ayrı hayat hikayesi
Çocukların ağzından dökülen cümlelerden bazıları şunlar:
U.H.: Adam durdu arabayla, bir adres sordu. Tarif ettim. Bize göster dediler. Arabaya bindim. Benim ağzımı kapattılar. Sonra uyumuşum....
İ.B.: Onun 6-7 adamı vardı. ...15-20 tane çakalları vardı. Yanındaki çocuklara cam sildiriyordu. Bana da cam sildirdi. hem de dilendirdi.
S.Y. ...İstasyonların bekleme salonlarında yattım, bir, iki gün ...Sonra tren yolunu takip ederek gittim. Ondan sonra yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm...
İ.Y.: Kardeşlerimi kurtarmak istiyorum, ailemi kurtarmak istiyorum, kendimi kurtarmak istiyorum. Sokakta yaşayan arkadaşlarımı da... İşte yardım etmek istiyorum onlara...
A.Y.: Acı, işkence çeke çeke artık bir yerime kadar gelmişti. Korkmamaya başladım, ezildim ya hep. Bir de cahildim, anlamıyorum biliyon mu? Ezildim, ezildim, en sonunda benim boğazıma kadar geldi. Artık hiç kimseden korkmamaya başladım. Sonra tinere başladım...
U.H.: En büyük hayalim, insanlara... yararlı olabilecek bir şeyi icat etmek... Bilim adamı olmak istiyorum yani...
A.Y.: Tanımadığım adamlar kendilerine birer bira aldılar... Bana da bir tane kola... 'Buradan Şirinevler'e gidilmiyor' dedim. 'Senin kafan güzel' dediler. Beni Sultançiftliği'nde, orman gibi bir yer var, oraya götürdüler. Adamlar acımadı. Beni dövdüler. Kaçtım.. Sonra hep sokaklarda yaşadım...
F.K.: Bir adam gelip çocuğuna hamburger alıyor, çocuğunu kucağına kaldırıyor. Üzülürdüm, ağlardım... Diyordum, 'Babam da böyle yapsaydı bu hallere düşmezdim...'
S.Ö.: Sokakta kalan insanın hayali yoktur. ...Çünkü orada çamura batmışsındır. Herkes seni görür ama kimse yardım etmez. O zaman da sen hayal mi kurarsın yahut da ümit mi edersin... Etmezsin yani... Orada film kopmuştur...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
