|
 |
|
UMUR TALU
Güller kurumasın diye kavgayı da sevdim!
"Üslup" oturdu, sevindim; "ok yaydan çıkmıştı", kılıçların kından çıkmasına gerek kalmadı.
Polemik baki kalır; düello başka meydanlara.
Can Dündar'ın, "Şu kavgacı medya ortamında kiminle polemiğe girmezsin deseler en başa yazacağım birkaç isimden biridir Umur Talu" demesi, tercihime denk düştü.
Polemiği "Can'a kadar" uzatmamın nedeni, onun kendisi değil.
Birey olarak kimse değil. Öyle olsa, ondan önce upuzun bir liste yapardım.
****
Gazetecileri rehin, hatta tutsak düşüren medya ortamını didiklemeye çalıştım hep.
Andığımız dönem, Doğan Grubu gücünün, yaygın tahakküm ağıyla, örneğin Sabah'ı da rehin alabildiği bir zaman.
Sabah'ın yanlış işlerle iktidara rehin düşürüldüğü, Doğan Grubu'nun ise, istediği yasayı çıkartmak (RTÜK), istemediğini çıkartmamak (İş Güvenliği) için, hem iktidarı rehin aldığı, hem de ruhunu, bedenini iktidara verdiği zaman.
Bir vakitler Hürriyet-Sabah-iktidar işbirliğiyle batırılmak istenen, bunun gazeteciliğe tehdidini yaşamış birinin; o sıralar nefret ettiği özköklü, mutlu yönetmenleri mülkiyetine aldıktan sonra, nereden geldiğini unutup benzer ihtiras ve iştahla coştuğu dönem.
Halkla işleri kalmamış Mesut Yılmaz ve Hüsamettin Özkan gibi siyaset cambazlarının, bu manzarayı iliğine kadar sömürdüğü, medyayı maniple ettikleri dönem.
Bunun ne olduğunu, şimdi birbirleriyle gerilen Cumhurbaşkanı Sezer ile Başbakan Erdoğan, maruz kaldıkları medya saldırılarıyla yaşadılar. Hiç unutmamalılar!
Nasıl bir şey olduğunu, halk, gizlenen haberlerle, kurgu manşetlerle, patlayana kadar saklanan krizlerle, cebinden, aklından, geleceğinden çalınanlarla yaşadı. Hiç unutulmamalı!
****
Derdim bu. "Dün"ü bir hatıra, kuyruk acısı, polemik vesilesi kılmaktan çok; anlamak, anlatmak ve yarının aklı ile vicdanını oluşturmaya bir nebze katkı yapabilmek.
(Can hala, "yazabildim" dese de) Doğru insani, vicdani, mesleki tavırları alabilecek gazetecilerin dahi susturulabildiğini, vahametin misali olarak vermek.
Can Dündar diyor ki, "Gazetelerde 'Bu konuda yazılmayacak' diye 'grup kararı' filan alınmadığını, olsa olsa yazarların istikbal kaygısıyla karışık bir özdenetim mekanizmasıyla suskunluğa gömüldüğünü, o suskunluk yüzünden bugünlere, sürgünlere gelindiğini..." Umur da "bilir elbet"!
Buna "özdenetim" değil, "işkence" dendiğini bilmez miyim?
Çok sayıda meslektaşımla Milliyet'ten kovulurken, neden kovulduğunu biliyordum. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti yönetiminde RTÜK yasasına birlikte tavır aldığımız Zeynep Atikkan'ın Hürriyet'ten neden kovulduğunu biliyordum.
Biz kovulurken Milliyet'e geçmek için bekleyen Can Dündar merak edip sorsaydı, ona da tüm içtenliğimle anlatırdım.
Grup kararı vardı.
Yazmak isteyenin engellendiğini, yazmayın dendiğini, destekleyen yazı istendiğini, bunun o günkü Sabah'ı kapsadığını da biliyorum.
O günkü Sabah'ta bir Haşmet Babaoğlu, o da sadece internet açısından yasayı eleştirmiş, bugünkü Sabah'ın yönetmeni Ergun Babahan Akşam'da tavır alabilmiş, bugünkü Sabah'ın yazarlarından Necati Doğru Cumhuriyet'te, Mehmet Barlas Yeni Şafak'ta sıkı muhalefet yapabilmişti.
Yasaya samimiyetle karşı olan Can Dündar, tüm sınırları zorlasa da, ancak yasa kesinleşince yazabildi. (Bana lütfen bu tür bir hikaye anlatma Can!)
Tam tezkere günü "seyahatte" olan Bekir Coşkun'un, geçenlerde kendini tutamayıp "Bizi susturdunuz da ne oldu?" diye isyan etmesi gibi bir şey.
Dündar, "Çoğu zaman 'bataklıktaki gül'ü kurutmak, 'bataklığı' kurutmaktan kolay gelir" demiş, ayıp etmiş.
Güller kurumasın diye, kendi çapında da olsa hep bataklıkla didişen birine ayıp etmiş.
Kurumasın güller diye, kavgayı da, polemiği de sevdim ben!
Mesajlarınız için:
utalu@turk.net
Fax 212 280 05 51 Tel 0 537 660 71 21
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
