|
 |
|
MEHMET BARLAS
Yeter artık!. Biz bu duruma müstahak mıyız?
Thomas Friedman, "11 Eylül'ün Kaynakları" diye bir belgesel hazırlamış CNN-International için.
Bu belgeselin yayınlanması dolayısıyla, Christiana Amanpour, Friedman'la bir söyleşi yapıyordu.
Friedman, 11 Eylül'ün kaynakları aranırken Ortadoğu'ya ve Arap dünyasına girmenin şart olduğunu hatırlatıp, şöyle dedi
- Neden 22 Arap ülkesinin toplam ulusal gelirleri, sadece bir Avrupa ülkesinden, mesela İspanya'nın ulusal gelirinden daha az? Neden her yıl Arap ülkelerinden 15 bin doktor, Batı'ya göç ediyor? Bütün dinlerin ve kültürlerin kaynağı olan Ortadoğu'nun Arapçası'ndan her yıl İngilizce'ye tercüme edilen kitap sayısı, Yunanca'dan tercüme edilenden neden daha az?
Thomas Friedman, bunları Arap-İslam dünyasını suçlamak için değil, "Sorun"u irdelemek için seslendiriyordu.
Acaba aynı tür soruları, biz kendimiz için de seslendirebiliyor muyuz?
Neden birey olarak Türkler yoksul da, Yunanlılar zenginleşiyor? Neden KKTC'de kişi başına ulusal gelir, Kıbrıslı Rumlar'ın neredeyse beşte biri?
Üniversiteler (veya YÖK), neden uygarlık ve gelişmişlik yarışındaki geriliğimizin nedenlerine eğilmek yerine, 12 Eylül askeri rejiminin oluşturduğu "Disiplinli Üniversite" düzenini korumayı tercih ediyor?
Aklı başında ve yaşam düzeyi üst çizgide olan bir işadamı ile sohbet ediyorum.
Şöyle diyor
- Bıktırıcı, yorucu bir süreç bu. Gazeteleri okuyorum.. Ya medya sermayelerinin birbirlerini aşağılayan haberleri, ya Türk halkının aşağıdan yukarıdan nasıl soyulduğunu anlatan haber ve yorumlar, ya da türban kavgasındaki safhalar var.
Acaba Türkiye'yi yönetenler, mesela Cumhurbaşkanı Sezer, yurda ve dünyaya bakış açısını, sadece bu basını izleyerek mi oluşturuyor?
Örneğin çeşitli sektörlerde, Türk ekonomi tarihinde görülmedik ihracat rekorları kırılıyor.
Sporda, takım olarak da, birey olarak da Türkler, uluslararası arenada, eskisinden çok farklı biçimde var.
"Devlet"in penceresinden bakan gözler, acaba hangi Türkiye'yi görüyor?
Geçen yıl bu vakitler, ülkenin Başbakanı olan Sayın Ecevit, evinden makam aracına doğru yürürken, ya düşüp bir yerini kırarsa diye ödümüz patlardı televizyon haberleri karşısında.
Bugün Başbakan olan Tayyip Erdoğan'ı izlerken, ulusça nefes nefese değil miyiz?
Avrupa'da mı, Asya'da mı, Kelkit'te mi, İzmir'de mi kestiremiyoruz.
Sorun ortada..
Petrol zengini Araplar, demokrasi ve özgürlük fakiri.. Yönetimlerinin kötülüğünü ise, ya emperyalizme, ya da siyonizme yükleyerek, tarihte patinaj yapıyorlar.
Türkiye bu sürecin dışına 1946'da, çok partili demokrasiye geçerek çıktı.
Şimdi de Avrupa Birliği ile kaynaşarak, demokrasiyi vazgeçilmez ve kesilemez bir yaşam tarzı yapma imkanı var önümüzde.
Bu ya olacak, ya olacak!
Demokratik, özgürlükçü, serbest rekabete dayalı ve hukukun üstün olduğu ülkeler gelişiyor, zenginleşiyor, güzelleşiyor.
Aksi halde, yer altındaki petrol zenginliği, diktatörleri fonlamaktan ve gelişmişleri daha da zengin etmekten başka işe yaramıyor.
Bakış açımızı biraz daha fazla bu yöne çevirelim.
Türkiye için en büyük tehlike, demokrasiden uzaklaşmak ve Avrupa Birliği'nden kopmaktır bugün.
Kafalarını başörtüsüne takanlar, önce gözlerindeki örtüyü açmalıdır.
Askeri rejimin üniversite düzenini "Çağdaşlık" diye sunanlar, sokaklarda yürümek yerine, seçim sandığına saygılı olmayı öğrenmelidirler.
Medya sermayeleri de, birbirleri ile karalama yarışı yapmak yerine, biraz öz-eleştiri yapmalı ve "Ülkenin bu durumunda bizim sorumluluğumuz nedir?" diye, kendini sorgulamalıdır!
ŞAKA
Ha gayret!
Siyasi partiler, genellikle "Kongre"lerinden güçlenerek çıkarlar.
CHP Kurultayı'ndan ise, sadece Deniz Baykal güçlenerek çıktı.
Bakarsınız ileride sıra, CHP'nin güçlenmesine de gelir!
Mesajlarınız için:
mbarlas@sabah.com.tr
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
