Hem de herkesin gözü önünde.

Aslında herkes gidişin farkında.

Büyük holdingler, siyasi kadrolar ve medyayı yönlendirenler neden bu duruma düştüğümüzü ve hangi cehenneme sürüklenmekte olduğumuzu gayet iyi biliyorlar.

Ama nedense susup oturuyorlar. İdare-i maslahata yarayan sözler söylemekle yetiniyorlar.

Herkes farkında ki Türkiye, Ecevit yönetimi ile bu krizden çıkamaz.

Hükümetin yolsuzluk bataklığına gömüldüğü de herkesin malumu.

Koalisyon partileri, bir bıçağın sapına yapışmış üç el gibi. Hepsi durumdan korkuyor ve bıçağın sapını ilk bırakan olmamak için çırpınıyor. Çünkü silahın kendisine yöneleceğinden korkmakta.

Ama yine de kimse sesini çıkarmıyor ve bu gidişe dur demiyor.

Sanki bir suç ittifakı herkesin elini kolunu bağlamış ve ağzına bant yapıştırmış.

Akıllı sözler eden ve gerçekçi uyarılarda bulunanların sesi de toz duman arasında boğulup gitmekte.

Nasıl oluyor da yürürken her an düşeceğinden korkulan bir zat, uçuruma giden otobüsün şoförlüğünde tutuluyor?

Nasıl oluyor da sosyal patlama eşiğine gelmiş bir ülkede işlenen suçlar, hunhar cinayetler, gözaltında ölümler, intiharlar vıcık vıcık bir eğlence cilası altına saklanabiliyor?

Nasıl oluyor da halkın büyük protestolarına rağmen adaletsiz bir af yasasıyla, katiller, suçlular dışarı salınabiliyor?

Etkili ve yetkili kurullar niçin bu ülkenin kültürünün ve değerler sisteminin göz göre göre yok edilişini seyrediyorlar?

Ve insanlar neden susuyor?

Aptal olduklarından mı, kaderlerine mi razılar, yoksa korkuyorlar mı?