Ülkenin her yanını kapsayan etkinliklerle, "Biz işimize bakıyoruz" mesajını Anadolu'nun her yerine şarkıyla, türküyle, dansla, baleyle, senfoniyle, konçertoyla, sergiyle veriyor.

Hem de sessiz, sedasız ve gösterişsiz.

Bu yıl ilk kez uygulanan proje ne yazık ki ulusal medyada yer bulmuş değil.

Doğan Hızlan olmasa, bu 80 gün sürecek şölenler, havadis olarak Anadolu gazetelerine veğ radyolarına hapsolup kalacaktı.

Türk Halk ve Sanat Müziği Konserleri elbette en ilgi çeken etkinlikler.

Ama hangi ilin kısmetine hangi sanatçının veya programın düşeceğine çok önceden karar verildiği için, özellikle yöre belediye başkanlarından milletvekillerine yönelik yoğun bir "torpil" talebi var:

-Ne olur bale kalsın da, bize Musa Eroğlu'nu gönderin!

-Duyumuza göre bizim buraya Gürer Aykal geliyormuş. Acaba kendisini İzzet Altınmeşe ile değişteremez misiniz?

-Sayın milletvekilim bir himmet etseniz de, Denizli'de Mehter Bölüğü Konseri yerine Edirne Roman Halk Müziği Konseri'ni temin etseniz..

Parti kongrelerinde ve televizyonlarda bile sık rastlanmayan, Muazzez Abacı, Belkıs Akkale, Zekai Tunca gibi çok sevilen sanatçılar devlet adına, Anadolu'nun bir çok yerinde halk için türküler, şarkılar söylemekte. Klasik müzik konserlerine bu yıl fazla yer verilmediği görülüyor. Bunda, "Şırnak, Şırnak olalı böyle zulüm görmedi" yolundaki fıkraların acaba bir payı var mı?

Kültür Bakanlığı'nın Edirne'den Ardahan'a yaydığı konserler, türküler, şarkılar, danslar ve sergiler projesi, doları ancak reklamlarda, borsayı haberlerde görebilen ama, yine de bunların sıkıntısıyla kurdeşen olan halk kesimi için bir ilaç niteliğinde.