Win-Türkçe
ASCII

NECATİ DOĞRU(ndogru@sabah.com.tr )

Jokey'in beli kırılır at koşmaya devam eder!

1 Nisan şakası, her zaman insanı güldürmüyor. Dinç Bilgin, bankasının içini boşaltmakla suçlanıyordu, gözaltına alındı. Adalet çalışıyor, doğru neyse ortaya çıkartacak. Adalet kutup yıldızıdır, o olduğu yerde durur, herşey onun etrafında döner.

Savcılar, hakimler...

Kılı kırk yarıp karar verecek.

Hepimiz saygı duyacağız.

Anılarında okumuştum, kalemi keskin, yazdığını okutan, kurulu düzene kafa tutan Ref” Cevad Ulunay diye bir yazar vardı.

Şöyle bir tarif yapıyordu: "Kalem bir küheylândır, üzerine binersin, sen onu yönettiğini zannedersin, oysa o seni alır istediği yere götürür."

Haddim değil..

Cevad Ulunay'ın virgülü bile olamam ama izin verin bu tarifi kendimce güncelleştirip, bir çentik öne götüreyim: Kalem sahipleri, yani gerçek, tarafsız, yansız gazeteciler veya gazete köşe yazarları küheylân atlardır. Gazetelerin sahipleri ise jokeyler. Küheylân (gözü sürmeli cins Arap atı) yarış pistlerinde koşar, jokeyler ise onların hedeflerine ulaşmasını kolaylaştırır.

Ancak küheylân atlar güdülemezler, yönetilemezler, emir almazlar. Onlar hedeflerine koşarlar, yarışı tökezlemeden, eğilmeden, bükülmeden, satılmadan, kurulu düzenin kalemi, egemenin yardakçısı olmadan bitirmeye bakarlar.

Onlar sütçü beygiri değillerdir.

Ve patron ahırlarında yetişmiş, beslenmiş, kaşağılanmış atlar da değillerdir.

Bu yarışta kazalar olabilir.

Atların dört ayağı vardır.

Ama atlar da tökezleyebilir.

Atlar tökezlediğinde; eğilip büküldüğünde, satıldığında, kurulu düzenin kalemi olduğunda, jokeyler yeni küheylânlar bulur ve yarışın devamını sağlarlar.

Fakat tersi de olabilir...

Jokeyler sakatlanabilir.

Jokeylerin de beli kırılabilir.

O zama da atlar;

"Vah...vah...vah... jokeyimin beli kırıldı...." diye dövünüp yarışı terketmez, koşmaya devam ederler.

Dünya ve Türkiye basın tarihi, "jokeyleri sakatlanınca koşmaya devam eden küheylân atların..." çok sayıda örneğiyle doludur. Bizim basın ve gazetecilik tarihimiz de Refik Halid'ler, Rıza Tevfik'ler, Ref” Cevad'lar, Hüseyin Cahid Yalçın'lar, Aziz Nesin'ler, Çetin Altan'lar, İlhan Selçuk'lar, Sabiha Sertel'ler, Zekeriya Sertel'ler gibi küheylân at olmayı haketmiş kalemlerin, eğilmeden, bükülmeden, tökezlemeden yarışı bitirme örnekleriyle doludur.

Bundan sonra da olacaktır.

Jokeylik de devam edecek.

Küheylânlık da...

Okur her şeye şahittir. En iyi hakem okurlardır. Onlar, hangi gazetecinin kalemini nasıl kullandığını, nereden nasiplendiğini, kimin ihale takip ettiğini, kimin adaletten, doğruluktan, temizlikten, soygunların önlenmesinden, kim olursa olsun hortumlama yapanın ceza görmesinden yana olduğunu, kimlerin kalemini birilerini vurmak için ya da birilerini korumak için kullandığını görüyor.

Okur, tanır, görür, hisseder.

Varsa küheylânlık...

Takdir eder, destekler...

Sütçü beygiri isen...

Okur yazarı gömer...

Gazete halka dönük değilse, egemen olmak için, rant kapmak için gazete olmak gibi bir faydasız çabanın içindeyse, geri teper. Hem dünya basın tarihi, hem bizim basın tarihimiz "halktan kopan çok büyük tirajlı gazetelerin sıfırlanıp kapanması" örnekleriyle doludur. Vatan, Yeni Sabah, Akşam, Yeni İstanbul, Son Havadis, Tercüman, Güneş, Günaydın, dönemlerinin en çok satan gazeteleri olmuşlardı, kapandılar.

Yerlerini yenileri aldı.

Yarış devam ediyor.

Gazeteci bankacı olmamalı.

"Banka gücü ve basın gücü aynı elde toplanmamalı" diye hep yazıp geldik. Bankaların içeriden çeşitli yollarla soyulmasını, halk daha iyi anlasın diye "hortumlama..." benzetmesini Türk gazeteciliğine kazandıran da biz olduk. Düşüncemizde değişiklik olamaz. Yazıp gitmeye devam edeceğiz.

Atlar tökezlediğinde, eğilip büküldüğünde, satıldığında, kurulu düzenin kalemi olduğunda jokeyler, yeni atlar bulurlar. Yarışın kesintiye uğramamasına özen gösterirler.

Fakat tersi de olabilir.

Jokeyler de sakatlanabilir.

Jokeylerin beli kırılabilir.

Fakat atlar koşmaya devam eder.

Küheylânlık biterse...

Okur bunu görür...

Okur gömer...