Krizden çıkış arayan Türkiye dün umut veren işaretler aldı. Sanayileşmiş yedi ülke, programa ortak desteklerini ilân etti.
G-7'lerin maliye bakanları ile merkez bankası başkanları tarafından açıklanan bildiri, dış destek bakımından büyük önem taşıyor.
Krize giren başka ülkelerin tecrübeleri, Türkiye'nin beklediği dış finansmanı iki ay içinde sağlamaya başlayacağını gösteriyor.
En az bu kadar önemli bir diğer gelişme dün içerde, Hazine'nin borçlanma ihalesi ile yaşandı. Program için kritik sayılan bu ihale, beklenmedik bir başarı oldu.
Hedeflenen borçlanma rakamı 2,9 katrilyon lira iken 7,4 katrilyon liralık talep geldi. Faiz de beklenenin altında gerçekleşti.
Bankalar, aldıkları kâğıdın büyük çoğunluğunun müşteri talebi olduğunu söylüyor. Bu durum, Derviş'in yürüttüğü programa halk desteğinin en somut göstergesi.
Hükümet bu havayı iyi değerlendirmelidir.
Amaç, güven ve umudu arttıracak adımları sıklaştırmak ve krizden çıkışın maliyetini ve süresini azaltmak olmalıdır.
Destek, şimdilik hükümete değil Kemal Derviş'e açılan kredidir. Çünkü hükümet kriz üreten yanlışlarından vazgeçtiğini belli eden hiç bir adımı henüz atmamıştır.
İzmir Ticaret Odası Başkanı Ekrem Demirtaş dün koalisyon liderlerini bir ulusal taahhütname imzalamaya çağırdı.
Taahhütname, seçim ve partiler yasasını değiştirmeyi, siyaset ve kamu bankaları arasındaki çıkar ilişkisine son vermeyi, devletteki israfı bitirmeyi, özelleştirmeyi bir yıllık takvime bağlamayı öngörüyor.
Bu liste bakan sayısını 22'ye indirmek, kamuya ait lojman ve sosyal tesisleri, ayrıca 100 bin makam aracını satmak gibi hedeflerle genişletilmelidir.
Siyaset, Derviş'in halktan aldığı desteği "Bu adam ekonomiyi kurtarırken bizim fiyakamızı bozacak" kıskançlığı ile izleyecek yerde bir "kurtuluş savaşı"nın parlamenterlere yüklediği faziletlere örnekler vermelidir.
Bu krizden demokrasimizi de kurtararak çıkmanın başka yolu yoktur.
Derviş'le ele geçen şansın değerini halk anladı ve bunu gösteriyor.
Siyaset ise üç maymunu oynuyor.
Ayıp oluyor.
Canavarlar..
Aftan çıkan bir ırz düşmanı, Ankara'da 7 yaşında bir kız çocuğuna tecavüz ettikten sonra öldürüp kayboldu.
"Kader kurbanlarını affediyoruz" diye cezaevlerini boşaltanlar acaba geceleri rahat uyuyabiliyor mu?
Romantik saplantıları ile her gün binlerce mağdur yarattıklarını görerek umarız vicdan azabı çekiyorlardır.
Önceki gün İstanbul'da bir "trafik canavarı" durmasını emreden kırmızı ışığa rağmen yaya geçidine dalarak üç kişiyi öldürdü.
Elbette ceza ve adaletin bulunmadığı bir düzen sürekli canavar üretecektir!
Şu anda af yasasını genişletme ihtimali doğuran yüzlerce dosya Anayasa Mahkemesi'nde bekliyor. Yargıçların bu cehennemin ateşini körükleyecek bir yanlıştan sakınacaklarını umuyoruz.
Çünkü gidiş, insanların intikamlarını kendi elleriyle almaya zorlanacakları bir gelecektir.
