Uçağa binmeseydi?..
Kemal Sunal'ın ölümünde ihmâl var mıydı? Belki vardı.
Ama bana göre "ihmâl" kadar önemli başka bir nokta var:
Israr!..
Kemal Sunal'a yapıldığını tahmin ettiğim uçağa binme ısrarı!..
Bu bir tahmin!..
Kimseyi suçlamak aklımdan geçmez.
Sadece bu büyük kayıptan toplumsal bir sonuç çıkarmak istiyorum:
Dünyada bizim kadar birbirine "ısrar" eden başka bir millet var mıdır acep?
Varsa bile onlar da Doğulu'dur.
Sunal, uçağa binmekten korkuyorum, diye bas bas bağırıyor.
Ama biz onu yine de uçağa bindiriyoruz...
Kötülük olsun diye mi? Hayır!..
Korkma ya, bir şey olmaz, diyerek...
"Bir şey" oldu ama!..
Belki de sırf uçak korkusuna yenildi Kemal Sunal?
Bu korkuları yaşamayan bilemez...
Bende de deniz korkusu var, bilirim.
Ama dostlarımız, korkularımıza saygıyı göstermezler.
Veya titizliklerimize diyelim...
Haydi son bir kadeh daha!..
İstemem!
İç yahu ne olacak?
Kimbilir, son kadeh ısrarından...
Bir lokma daha yesen ne olur baskısından...
Ve denizde şakalaşmaktan kaç kişi rahmetlik olmuştur?
İnsana saygı, onun korku ve titizliklerine de saygıyı içermeli...
Kemal Sunal, keşke hiç uçağa binmeseydi!
Bütün bunları, her gün yaşadığımız hayattan yola çıkarak yürüttüğüm bir tahmin üzerine yazdım.
Keşke yazmama gerek kalmasaydı!..
Yürüyüş
Boray Uras, Trafik terörüne karşı bütün ülkeyi
yürüyerek dolaşacakmış... Sadece yollarda ezilmesin yeter...
Çatlak
Fransızlar, duvarlarda "çatlak ölçer alet" geliştirmişler. Bir de kafalardaki çatlağı ölçebilseler...
İthal
Kazakistanlı biri, İstanbul'da alkollü araçla kaza yapmış... Bizimkiler yetmedi trafik canavarı ithaline başladık...
Sümer Oral'a
Maliye Bakanı sayın Oral!
Savunma Bakanımız sayın Çakmakoğlu'na sormuştum.
"Sakat kalan ere ödenen tazminat, şehit düşen erin ailesinden mi isteniyor", diye...
Savunma Bakanlığı'ndan açıklama geldi:
Er Necati Akbudak'a 50 milyar lira tazminatı Maliye Bakanlığı ödemiş... Sonra da "kusurlu" olduğu zannıyla şehit er Sedat Özdemir'in ailesine rücu etmiş...
Fakat Savunma Bakanlığı, kusursuz olduğu gerekçesiyle şehit er'e "rücu"a gerek bulunmadığını bakanlığınıza bildirmiş..
Fakat dava halâ sürmekte imiş...
Öyleyse top sizde sayın Oral!..
Bir haksızlığı düzeltme topu!..
Hayat yarışı
Otomobil, bir teknolojik nimet, bazıları içinse tutku...
Türkiye'de otomobil fiyatları çok yüksek, hayat şartları da ağır...
Ama birkaç istatistikten sonra gençlere anlamlı bir soru sormak istiyorum:
Türkiye'de 1980'de, 1000 kişiye düşen otomobil sayısı sadece 17 idi.
90'da, 29 oldu. Bugün ise 68...
Belirli bir artış var...
2010 yılında, her 1000 kişiden 165 kişide otomobil olacak...
10 yıl sonra, şu anda otomobilsiz olanların yüzde 10'u otomobil sahibi olacak, demek ki...
Bütün zorluklara ve sıkıntılara rağmen, otomobil sahibi olanların arasına katılmak için çaba göstermek gerekiyor.
Bazı gençler o yüzdeye girecek, o kişi neden siz olmayasınız?
Bu, aslında otomobil değil "hayat yarışı"dır.
'Toplumsal vefat'lar
Dikkatinizden kaçtığını sanmıyorum.
Ama yine de hatırlatmama izin verin...
Her önemli ve toplumsal ölümün arkasından büyük gazetelerin sayfaları "Vefat İlanları" ile dolar.
Falanca işadamı öldü...
Filanca kişi vefat etti...
Bu vefat ilanları, tabii ki, hayatını yitiren kişinin serveti, ailesinin gücü ve çevresinin genişliği ile doğru orantılı olur...
Hattâ nadiren, bu ilanların 5-6 sayfayı doldurduğuna bile tanık olmuşuzdur.
Fakat Kemal Sunal'ın ardından neredeyse tek satır vefat ilanı çıkmadı.
Nedeni açık ve basitti:
Zaten bütün gazeteler ve bütün televizyonlar kocaman birer "Vefat ve Teessür ilanı" gibiydi.
Birinci sayfalardan son sayfalara kadar...
Bu hadise de, Kemal Sunal'ın milletin gönlünde ne kadar geniş bir yer yapmış olduğunu göstermeye yeter...
Son zamanlarda bu kadar büyük etki yaratan sadece iki vefata tanık olduk.
Biri Turgut Özal'ın, diğeri ise Vehbi Koç'un vefatı idi...
