Tarih 12 Mayıs 2000. Amerikalı Boim ailesi, 17 yaşındaki çocukları David'in İsrail'de iki Arap terörist tarafından öldürülmesinden sonra ABD'de kurulu HAMAS örgütü aleyhine, Şikago Federal Mahkemesi'nde 600 milyon dolarlık tazminat davası açtı.. Çünkü HAMAS'ın, terör örgütleri ile finansal ilişkisi olduğunu masaya getirdi..
Şimdi gelelim bu konunun, ne kadar beceriksiz, vurdumduymaz ve de organizasyon fukarası olduğumuzu, oldukça çarpıcı biçimde gösterdiğini düşündüğümüz ve de bizi doğrudan ilgilendiren yönüne..
Hatırlayalım; FBI, geçen yıl, Murat Topalyan isimli ve bu ülkedeki Ermeni toplumu içinde oldukça etkin bir ismi, otomatik silahlar ve patlayıcı maddelerle yakaladı.. Sanık, terör eğitimi verdiklerini kabul etti ve "Terörizm suçlaması ile" mahkemeye verildi.
Ankara ise, bu aşamaları sadece seyretti..
Bu davanın son aşamasında da, Topalyan hakkındaki en önemli suçlama olan terör suçlaması düşürüldü.. ABD'deki tüm Ermeni örgütleri bir araya gelerek Topalyan içim maddi ve manevi bütün imkanlarını seferber ettiler ve istedikleri sonuca çok yaklaştılar..
Peki bizim Ankara, David Boim'in anne ve babası kadar niye olamadı?
Ankara eline geçen bu fırsatı değerlendirip, Topalyan ve onun başında olduğu örgüt gibi pek çok örgütün, Ermeni terörü ile ilişkisini niye ortaya koyamadı?
Ankara bu davaya, ABD'deki en güçlü avukatları tutup şikayetçi olarak katılacağı, ABD'deki bazı Ermeni gruplarının terör ile doğrudan ilişkisini ispat ettirmeye çalışacağı yerde, sessiz sedasız bekledi. Oysa Amerikan yasaları, bu imkanı Boim ailesine verdiği gibi, Ankara'ya da veriyordu..
1997 yılında İsrail'de öldürülen Amerikalı David Boim'in ailesinin yaptıklarından alınacak o kadar çok ders var ki..
Peki bizim sayısız diplomatımız ve başka devlet görevlilerimizin ölümünden sorumlu olan ASALA ile Topalyan ve onun başkanı olduğu dernek bağlantılarının ispatı, bu kanlı terör örgütünün yeniden ayağa kaldırılması konusunda Ermenilerin yaptıkları hakkında elimize bu kadar önemli bir koz geçirmişken, neden bu büyük fırsatı harcadık?
Amerikan toplumuna, Amerika-Ermeni gruplarının terör ile doğrudan ilişkisini gösterme imkanını, elimizin tersi ile ittik..
Dışişleri Bakanlığı bürokratları, öldürülen ağabeylerini, arkadaşlarını bu kadar çabuk mu unuttular?
Öldürülen diplomatlarımızın eşlerinin, yakınlarını kurduğu dernek, niye Ankara'da ortalığı ayağa kaldırmadı?
Bu derneğin görevi, sadece ölüm günlerinde sevdiklerini anmak mı?
Dışişleri Bakanlığı bürokratlarının görevi, sadece ölüm günlerinde şehitliğe çelenk koymak mı?
Bu olayı neden bakanları İsmail Cem'in dikkatine getirmediler ve hatta neden bu konuda ısrarcı ve takipçi olmadılar?
Bir de büyük devlet olacağız? Belki devlet büyük olmasına büyük de, onu işletmekle yükümlü olan kadrolar, bu büyüklükle eş orantılı kişiler değiller..
Bırakın hepsini, sadece Orly felaketini Amerikalıların gündemine yeniden taşıyıp, Topalyan ve adamlarının daha nice Orly'ler yapacaklarını, hedeflerinin bu olduğunu söylemekten aciz miyiz biz?
Gel de çıldırma.. Haksız mıyız sayın okurlarımız?
