TATAROĞLU'NUN KİNİ
Beş genel başkan, "onuncu Cumhurbaşkanlığı için" Ahmet Necdet Sezer üzerinde uzlaşınca...

Gazete ve TV'lerde "iki karne" yayınlandı.

Demirel'in ve Sezer'in karneleri.

İkisinin karnesi de "iyi" ama...

Demirel'inki daha parlak.

Zira...

Biri hariç, bütün dersleri "on."

Sadece "Beden Eğitimi" yedi.

Baba'ya dedik ki:

- Neden yedi?

Demirel'in yanıtı:

- Hoca bana taktı.

"Şaka mı ediyor" diye baktık.

Hayır.

Demirel ciddiydi.

Başladı anlatmaya:

- Harp zamanı... Hoca yok... Lisede, bizden iki yıl evvel... İki sınıf büyük yani... Tataroğlu Mehmet vardı... Mezun olamadı... Onu "vekil öğretmen" yaptılar... Beden Eğitimi'ne... Okulun en parlak öğrencisiydim... Ama Hoca bana taktı... Diğer hocalar dediler ki "yapma Mehmet." Ama Hoca laf dinlemedi... Yedi verdi.

- Hoca size neden takmış olabilir?

- Kimbilir... Kompleks.

- Efendim, okul arkadaşlarınız kimlerdi?

- Fen şubesinde altı kişiydik.

- Onlar da mühendis mi oldular?

- Ali İhsan Balım... Doktor oldu... Ali Rıza Ünal da doktor... Isparta'dan sınıf arkadaşımdı... Numune Hastanesi'ne Başhekim oldu.

- Mezuniyetten sonra Afyon Lisesi'ne hiç uğradınız mı?

- Çok... Başbakan olunca o liseyi yeniden yaptırdım.

Çankaya'ya öfke yakışmaz

Yasaklı Demirel kendisini eleştiren Cumhurbaşkanı Kenan Evren'e unutulmaz bir cevap vermişti...

12 Eylül'ün üzerinden yıllar geçmişti.

Siyaset yavaş, yavaş "normalleşmeye doğru" gidiyordu.

Ama zaman zaman "ipin gerildiği de" oluyordu.

Yasaklı Demirel ile "güçlü Kenan Evren" arasında hiçbir "kanal" yoktu.

Demirel-Özal "kanalı" ise Ekrem Ceyhun'du.

Fakat "o kanal da iyi işlemiyordu."

Zira Özal "uzak durmayı" tercih ediyordu.

İşte bu sırada...

Kenan Evren Çankaya'dan, Demirel'e "sert bir taş" attı:

- Susması gerekenler hâlâ konuşuyorlar.

"O güne kadar" Evren'e doğrudan yanıt vermeyen Demirel "ilk kez" yazılı bir açıklama yaptı:

- Öfke ve hiddetin yakışmadığı yerler vardır. Sayın Evren'in makamı da o yerlerin başında gelir.

Cumhurbaşkanı Evren "cevap vermedi."

Ve daha sonra da...

"Doğrudan Demirel'i hedef alan ağır beyanlarda bulunmamaya" özen gösterdi.

Demirel yıllar sonra Çankaya'ya çıkarken "Kenan Evren'e karşı yaptığı yazılı açıklamayı da" yanında götürdü.

Ve "söylediklerini" hiç unutmadı:

- Öfke ve hiddetin yakışmadığı yerlerin başında Çankaya gelir.

Çankaya'daki yedi yılı boyunca "haklı... Haksız... Ağır eleştirilerle" karşılaşınca...

Susmasının... Yanıt vermemesinin temelinde "işte bu ilke" yatıyor.

"Çankaya'ya öfke ve hiddet yakışmaz" ilkesi.

Kim daha dertli?

Sene 1989... Başbakan Demirel Afyon'da, seçim mitinginde.

Miting için "bütün koşullar" uygun.

"Hava" düzgün.

"Kalabalık" iyi.

"Ses düzeni" mükemmel.

Ancak...

Önlerden... Kürsüye yakın bir yerden "bir Afyonlu" sık, sık Demirel'in sözünü kesiyor:

- Oof, of!.. Dertliyim!.. Benim derdimden bahset!

Demirel konuşmayı sürdürüyor. Ama Afyonlu rahat vermiyor. Sık, sık "ben dertliyim" diye sesini yükseltiyor.

Başbakan, bakıyor ki olmayacak...

"O Afyonlu'ya" dönüyor:

- Arkadaş sen ne diyorsun?

- Dertliyim Sayın Başbakanım.

- İyi de... Ben senden daha dertliyim.

- Olamaz valla.

- Bal gibi olur.

- Nasıl olur?

- Ben Başbakan'ım... Senin derdin, benim derdimdir... Yanındaki kasketli var ya... Onun derdi de benim derdim... Önünde sakallı biri var... Onun da derdi benim derdim... Şimdi anladın mı... Ben senden dertliyim.

- Valla doğru deyon Sayın Başbakan.

Meydanda bir kahkaha kopuyor. Sonra alkış. Ve miting devam ediyor.

'ALTIN BİLEZİK'MİŞ...
Celal Bayar'ın 1982 Anayasası'nı savunma şekli Baba'yı hâlâ güldürüyor

Sene 1982... Türkiye "yeni Anayasa'yı" konuşuyor.

Anayasa "eski siyasetçilere" yasak getiriyor.

"On yıl siyaset yasağı."

Demirel, Güniz Sokak'taki evinde, Anayasa'yı eleştiriyor ama...

Sesini "duyuramıyor."

Aynı dönemde "Üçüncü Cumhurbaşkanı" Celal Bayar, gittiği yerlerde, "yeni Anayasa'yı savunuyor."

Demirel kızıyor. Fakat Celal Bayar'a da bir şey söyleyemiyor.

Tabii "aradakiler" Demirel'in havasını Bayar'a iletiyorlar. Sonra...

Yine arkadakiler bir "yemek" düzenliyorlar.

Bayar ile Demirel'i, İstanbul'da, Moda Deniz Klübü'nde bir araya getiriyorlar.

Yemekte Bayar neşeli mi neşeli...

Etraftakilerle şakalaşıyor.

Rakı içiyor.

Demirel ile hayli "durgun ve mesafeli."

Gerisini Demirel'den dinliyoruz:

- Celal Bey bir ara bana döndü... Dedi ki... Süleyman Bey, beni iyi dinle... Bak, sana ne söyleyeceğim... İhtilallerde bir şeye dikkat edeceksin... Kelleyi kurtarmaya... Sen kelleyi kurtardın mı?.. Kurtardın... Ona bak... Yok neymiş?.. On yıllık siyaset yasağıymış... On yıllık yasak, altın bilezik... Altın bilezik.

Bu "anıyı" Demirel bize bir uçak yolculuğunda anlattı.

26 Nisan 2000, Çarşamba günü, Ankara'dan Bursa'ya giderken.

Ve sözlerini şöyle bağladı:

- Hay Allah... Ne zaman aklıma gelse gülerim... Celal Bey'in altın bilezik sözüne...

Başladı, yine gülmeye.

YAVUZ DONAT HAZIRLADI