Arada bir günlük siyasetten başımızı kaldırıp, daha kalıcı olan işlere bakmakta yarar var. "İki kapılı bir han" diyen Aşık Veysel'e mesela.
Bu hanı siyasetçiler durmadan doldurur boşaltır, binlerce, on binlerce siyasetçi ya da makam sahibi gelip geçer ama Veysel'in tek bir dizesi yüzyıllara dayanır.
Yaratıcının, makam sahibine üstünlüğü de budur zaten.
Siz Yunus Emre dönemindeki valileri, vezirleri sayabilir misiniz?
Ya Karacaoğlan dönemindekileri?
Baki'nin, Şeyh Galib'in yaşadığı dönemlerde tanrı gibi korkulan kubbealtı vezirleri kimlerdi acaba?
Nazım Hikmet'in hapiste yattığı yıllardaki bakanlar kurulunu kim sayabilir? Parti liderleri kimlerdi?
Orhan Veli'nin şiir yazdığı kentlerin valileri ve belediya başkanları kimdi?
Balzac hangi saray nazırlarıyla çağdaştı?
Dante "İlahi Komedya" yı yazdığı zaman, ülkesine kimler hükmediyordu?
İşte sanatın gücü burada.
Günün siyasete ayarlanmış dengeleri içinde bu boyutlar çarpıtılıyor.
Bir tarafta ülkeyi tir tir titreten, makam arabalı, eskortlu, caf caflı iktidar sahiplerini, öteki tarafta da kimsenin tınmadığı, elinde kalem yazı yazan bir adamı görüyorsunuz.
Ama zaman o iktidar sahiplerini unutturup, kalem sahibinin satırlarını yaşatıyor.
Yaşar Kemal'in eser verdiği 50 yıl içinde Türkiye'den kaç bin yönetici geçti acaba?
İsimlerini söyleseniz kimse hatırlamaz ama Yaşar Kemal'in İnce Memed'i 2000 yılında da halkın en çok okuduğu kitap seçilir.
Hele bir de 50 yıl sonrasını düşünün.
Kültür Bakanlığı, bu ustanın anısına çok güzel bir kitap hazırlamış. "Dostlar Seni Unutmadı" adını taşıyan kitap İngilizce ve Türkçe olarak basılmış ve ince bir zevkin, titiz bir araştırmanın ürünü olarak okuyuculara sunulmuş.
Kültür Bakanı'nı ve Halk Kültürlerini Araştırma ve Geliştirme Genel Müdürlüğü'nü kutluyorum.
Eşin dostun, partilinin, hemşerinin hiç bir işe yaramaz kitabını basıp, ona buna para aktaracakları yerde, çok ciddi bir yaratıya imza atmışlar.
İşte kültürümüze sahip çıkmanın ve büyük ozanlara saygı göstermenin güzel bir örneği.
