Pirus zaferi

Türkiye'de politika, kendini yok etmeye dolu dizgin gidiyor. Partiler, halkın gözünde vazgeçilmez yapılar değil artık.

Demokrasimizin geleceği için iyi işaret olmayan bu gidişi tersine çevirmek bakımından DYP Büyük Kongresi fırsattı.

Ama değerlendirilemedi.

Delege çoğunluğu, partiyi sürekli küçülten, halka ihanet pahasına Refah'ı iktidar yaparak rejimi tehlikeye sokan, siyasi günahlarının dışında ahlâki zaaflarla sakat olduğu uluslararası planda da sabit olan Tansu Çiller'i adeta inadına tekrar seçti.

Çiller'in kongrede yaptığı çapsız ve ufuksuz konuşması bile tek başına o koltuğa lâyık görülmemesi için yeterli idi.

Ama ne bu kofluk, ne onunla özdeşleşen yalancı, güvenilmez ve şaibeli kimlik, DYP'nin ve Türk siyasetinin özlediği değişimin gerçekleşmesine yetmedi.

Demek ki bizdeki düzen, partilerin demokratik yollarla lider değiştirmesine asla izin vermeyecek..

Liderler ya "Allah'ın emri" ile, ya da Çankaya'ya çıkarılarak gidecekler. Darbeleri, 21. Yüzyılın dünyasında artık bir tasfiye yolu olarak aklımıza getirmek istemiyoruz.

Son seçim, merkez sağa bir "son ihtar"dı.

Mesaj açıktı:
Ya birleşeceksiniz, ya yok olacaksınız!

Çiller'in inanç ve samimiyetten yoksun dinciliği ve milliyetçiliği, Anadolu'yu İstanbul'a, küçük işletmeleri büyüklere karşı kışkırtmaları DYP'yi özürlü bir köylü partisi yaptı.

Özal mirasını tüketen Mesut Yılmaz'ın elinde ANAP da, menfaatçi bir kentli azınlığın partisi kimliğini alarak küçüldü.

Sadece denenmemiş bir lider öncülüğünde bu iki partiyi birleştirmesi tarihin akışını çevirebilirdi.

Çiller'i seçen DYP delegeleri, Mesut Yılmaz'ı da kongreye gerek kalmadan yeniden seçtiler.

Böylelikle "Demirkırat" geleneği ile Özal mirasını da birlikte gömdüler.

Bir demokrasi merkez sağsız kalamaz.

Bu boşluğu ya yeni bir oluşum veya öteki partilerin var olup olmadığını henüz bilmediğimiz yaratıcılıkları dolduracak.

Deprem ve öncelik
Deprem konusunda önem ve öncelikleri karıştırmaya devam ediyoruz.

Fay hatları üstüne yoğunlaşan tartışmalar, yeni bir depreme hazırlanmak konusundaki dikkatimizi dağıtıyor.

Kafamıza taktığımız soruların cevabını almış olsak bile bu durum binalarımızı, köprülerimizi depreme dayanıklı hale getirme mecburiyetini değiştirmeyecektir.

Bizim, okuldaki çocuklarımızın deprem eğitimini gereksiz hale getirmeyecektir.

Ama tartışma, deprem mağdurlarına hükümetin ilgisini diri tutacak toplumsal baskının zayıflamasına bile sebep oluyor.

Neyse ki aynı bölgede kısa aralıklarla 7 şiddetinin üstünde iki deprem meydana gelmesinin yarattığı şaşırtıcı durum, uluslararası toplumu etkilemiştir.

Marmara'nın sakladığı tehdidi artık yabancı bilimsel kuruluşlar yanında NATO da açığa çıkarmak için yardım edecektir. NATO'nun bir gemisi bu ay araştırmalarına başlayacak.

Deprem korkusunu yapıcı bir disipline dönüştürmek için artık haklı bir sebebimiz var.