KÖPRÜ geçiş ücretine yüzde yüzlük zammın "sosyal devlet" kavramına yaraşır yanını bulabilmek zor; ansiklopedik bilgilere göre "çağdaş sosyal devlet"in temel görevleri şunlar:

"HALKIN ekonomik ve toplumsal çıkarlarının önde tutularak korunması.. Hakça gelir dağılımı.. İyi bir yaşamın asgari koşullarını sağlayamayanlara devlet desteği.. Temel eğitim, sağlık, ulaşım, konut hizmetlerinde vatandaşın yükünü en aza indirecek indirmek.. Kişisel vergileri devlet gelirlerini arttırmak yerine daha adil bir gelir dağılımının sağlanması amacıyla kullanmak.. Bireye yaşamının her alanında beşikten mezara destek sağlamak.."

TÜRKİYE'de bir de devletin gelenekselleşmiş "baba"vasfı vardır ki, çok anlamlı, yüce, "devlet-ulus kaynaşması"nın kusursuz gerçekleşmesine yardımcı olan bir vasıftır.

YÜZDE yüzlük zamlar gibi vatandaşın kitlesel bağlamda canını yakan uygulamalar, devletin "baba"vasfına gölge düşürüyor. Bu zammın "depremzedelere yardım" gerekçesine dayandırılması ise kamu vicdanını incitiyor; çünkü bu halk deprem felaketine uğrayanlar için yüreğini açmış, elinden gelen yardımı zaten esirgemiyor. Ama elinden gelenin fazlası, "bir gece ansızın bastıran kişisel vergi" biçiminde istenirse ve günlük hayatı zora sokulursa, buna elbette üzülüyor.

KÖPRÜ zammı, "lüks vergisi"ni andırıyor; araç sahibi olmak adeta "lüks" sayılıyor. Oysa öyle değil. Bugün artık evinden 50-60 kilometre uzaklıkta bulunan fabrikadaki işine giden işçinin de iyi kötü bir otomobili var. Zamla o işçinin böğrüne bıçak vuruyorsunuz, aile bütçesini yangın yerine çeviriyorsunuz.

VATANDAŞ devletten, bu zammı geri almasını istiyor. Gönül ister ki haklı beklenti dikkate alınsın, vatandaşla inatlaşılmasın.

YANLIŞTAN dönmek, asla "tükürdüğünü yalamak" anlamına gelmez. Tam dersine devlet sevecenliğini, samimiyetini, müşfikliğini, yüceliğini kanıtlar; "baba" vasfına gölge düşürmez, vatandaşını kucaklar.