Konferans, ABD kökenli Foreign Policy Association (Dış Politika Derneği) tarafından düzenlenmişti. Mekan ise ünlü Como golune bakan 16. Yüzyıldan kalma bir villaydı. "21. Yüzyılda Türkiye'nin Fırsat ve Sorunları" konulu, 23 katılımcıyı kapsayan konferans, daha çok bir beyin fırtınası havasında geçti.
Böyle turistik bir atmosferle bu konferansın ne ilgisi var derseniz, villa ve arazi ünlü Rockefeller Vakfına bağışlanmıştı. Rockefeller Vakfı da bu mekanı, akademik ve benzeri çalışmalar için kullandırıyor.
Birleşmiş Milletler'de üst düzeyde yönetici ve danışmanlık görevlerinde bulunan Uner Kirdar, Türkiye'den katılımcıları biraraya getirmişti. Konferansı düzenleyen Foreign Policy Association ise, bir profesör, bir araştırmacı, bir işadamı, bir de emekli Nato amiralınden oluşan enteresan bir grupla, Noel Lateef başkanlığında idi.
Ele aldığımız konulara girmeden önce, bir gözlemimi sizlerle paylaşmak istiyorum: Bu ve benzeri konferansların biraraya getirilmesini sağlayan sistem, Türkiye'de başarılı örnekleri yavaş yavaş beliren sivil toplum örgütlerinin etkinliği. Etkinlik derken, bu örgütlere toplumun farklı kesitlerinden insan ve finansman kaynağı aktarılması da önemli. Toplantıda Türkiye'de kendi kulvarlarında başarılı olan iki benzer kurum, Kader ve Ari Hareketi de temsil edilmekteydi. Devlet ve medyanın fazlasıyla ağırlığını hissetirdiği ülkemizde, bu tür sivil girişimlerin artması, Türkiye'nin daha dengeli politikalarla yönetilmesini sağlayacaktır.
2 gün süren toplantılarda birçok konu ele alındı. Özellikle de değişen bölgesel jeostratejik dengeler göz önünde bulunduruldu. Bu dengeler çerçevesinde Türkiye'nin gelişen ve değişen rolü üzerinde duruldu. Son yüzyıla damgasını vuran kıta Avrupası ve ABD ilişkilerinin yanı sıra, Avrasya ve Orta Doğu'daki fırsatlar ve sorunları ele aldık. Oturumlarda ön plana çıkan konulardan bir tanesi global trendlerin, Türkiye'nin iç ve dış politikası ile ekonomik politikası üzerinde artan ağırlığıydı.
Yeni yüzyıl, ulus-devletlerin kendi politikalarını yaratmaktaki özerkliklerinin azaldığı bir dönem olacak. Uluslararası politikalar bir yana, ulusal politikalar belirlenirken de, çokuluslu organizasyon ve oluşumların gücü hissedilecek. İsviçre bile AB'nin dışında kalmanın bedelini öderken, BM, AB, IMF, NATO gibi kurumlar güç odağı olmayı sürdürecek. Türkiye de, bu ve benzeri oluşumlar içindeki gücünü pekiştirdiği ölçüde ön plana çıkacak. Hem tarihi, hem de bölgesel ve ekonomik konumu göz önünde bulundurulursa, Türkiye'nin Avrasya'da bu tür yeni bir oluşumun merkezinde yer alması da söz konusu olabilir.
Ekonomik açıdan ele alındığında, uluslararası piyasalar, dünya ticareti ve çokuluslu şirketlerin yaptırım gücünün giderek artacağı bir yüzyıla adım atıyoruz. Bilgisayar, Internet ve iletişim devrimlerinin eşzamanlı yaşandığı yıllardan geçiyoruz. Bu çerçevede, bu yeni verileri göz önünde bulundurarak, hareket alanımızı belirlemek durumundayız. Dünyada yarışabilecek politikalar, şirketler ve üniversitelere ihtiyacımız var. Bu yarışta bireysel anlamda da dünya vatandaşı olabilecek insanları yetiştirmemiz gerekiyor. Tüm bunları yaparken de devletin karar alma mekanizmasının da iyileştirilmesi ve sivil toplum baskısının her alanda hissedilmesinde fayda var.
