Öğretmen köleler

"Eğitim şart" denen memlekette, inanılmaz katliam:
Her yıl 80 bin öğretmenlik mezunu... En fazla 30 bin kadro... 250 bin işsiz öğretmen... Bir 80 bin de "sözleşmeli hoca"!
Sözleşmeli şu demek:
İşsiz bekleyecek. Amele pazarında. Mevsimlik çalıştırılacak. İş verilirse, ders verilirse o ay 350 YTL filan alacak. İstendiğinde kovulacak. Şahsiyeti olmayacak. Hep korkularla, öfkelerle, sıkıntılarla, endişelerle, ezilerek, üzülerek yaşayacak.
Başta müdür, meslektaşları karşısında da, öğrenciler karşısında da, ailesi karşısında da iki büklüm olacak. Kalbi yaralı kalacak. Bedeni ürkek. Elleri titrek. Dili peltek.
Devlete güveni sıfır. Kendine güveni 5 üstünden 1. Hal ve gidiş yaralı. Öyle sınıfta ve kapıda kala kalacak. Takdir yok. Sevgi yok. Şefkat yok. Alıp büyüttüğü öğrencileri yok. Hep bütünlemede. Hep beklemeli. Hep köle. Hep yoksul ve yoksun. Hep boynu eğik. Hep bunalımda.
Memleket sathında yüz binlerce kavruk çocuk da böyle yetişecek:
Mutsuz öğretmenler onlara mutlu olabilmeyi öğretebilsin diye, bir umutla.
"Bana bir kelime öğretenin kölesi olayım" demeye kalmadan, "öğretenler"in zaten "köle" olduğu şimdiki zamanda.