İstanbul geceleri..

Harika bir geceydi, Enka'da Fazıl Say.. Moldovalı çılgın ve çıplak ayaklı kemancı Patricia bize enfes bir yaz gecesi yaşattılar, o dünya cenneti bahçede..
Şarık Tara'ya bu tesis için her yıl teşekkür etmekten bir hal oldum..
Bu defa da öyle.. Bin teşekkür, ama bu defa ufak sitemlerle..
Yerler numarasız.. Bu yüzden 9.15'te başlayacak konser için millet 8'de kuyruğa girip ayakta beklemeye başladı.. Oysa dedim ya orası cennet bir bahçe.. Çok mu zor, numara vermek, insanları bir saat ayakta bekletmek yerine..
İkincisi.. Tiyatronun karşısı açık hava kahvesi.. Büfe, masalar, sandalyeler hepsi var. Ama büfede hiçbir şey yok.. Dünyanın en kötüsü, en yenmez tek tip bir sandviç.. Göstermelik iki meşrubat..
Çok mu zor, Enka için oraya tost, sosisli, pizza yapan ve insanlara ayrı bir keyif veren düzenlemeyi kurmak..
O büfe Enka'ya hiç mi hiç yakışmadı Şarık Ağabey..
Dandikse, hiç yapmasınlar daha iyi.. Biz de bilir, ona göre tedbirli geliriz.
Orda aç kalınca konser çıkışı Sortie'ye gittik. İyi de etmişiz.. Rio'da 10 gün kalıp tanışamadığım Brezilya mutfağıyla tanıştım.. Henüz kışlıkları yok. Meraklısı ille de Sortie'ye gitmek zorunda..
Brezilya mutfağı et.. İçinde hiçbir harman, sos, katkı maddesi bulunmayan, iyi seçilmiş, 20 gün dinlendirilmiş.. 12 çeşit.. 6'sı dana, üçü kuzu, üçü tavuk.. Hepsi de devasa bir şişe geçirilmiş ızgara parçalar.. Şiş üzerinde etlerle masanıza geliyor. Gene dev bir bıçakla şef döner keser gibi dilimliyor. Maşanızla tutup tabağınıza koyuyorsunuz.
Tabağın yanında bir yuvarlak plaket. Bir yanı yeşil, bir yanı kırmızı.. Yeşil durdukça, et gelmeye devam ediyor. Kırmızıyı çevirmeniz gerek "Dur, doydum" anlamına..
Valla Van'da çaycılara da böylesi lazım..
Yiyebildiğin kadar ye, fiyat değişmiyor ayrıca.. Yani Quente Churrascaria'ya oturdunuz mu doyana kadar.
Ben ilk gelen türe öldüm bayıldım. Böyle bir lezzet olmaz. Et güzel de, bir de çok özel okyanus tuzu kullanmışlar üzerine.. Onun lezzeti bir başka..
Et severler bu lezzeti mutlak denemeliler.