Misafir karşılaması

İki gündür yollardayız. O köy senin bu köy benim.
Arapgir senin, Kemaliye benim. Elazığ senin, Malatya benim. Her yerin "kendine özgü mizahı, şakaları, takılmaları" var.
Çoğu kez de beldeler "komşu beldeye" takılıyorlar.
Örneğin "biz misafiri çok severiz, bağrımıza basarız ama komşu belde başından savar" gibi.
"İsmi lazım değil" bir yere bir misafir gelmiş.
Ev sahibi "ağam" demiş.
- Eve gidah (gidelim) desek, handa daha rahat edersin... Atın da rahvanmış, akşama varmaz köyüne gidersin.
Yine "ismi lazım değil" bir yere, bir misafir gelmiş.
Kapıyı çalmış.
Ev sahibi "misafiri" şöyle karşılamış:
- Ekmek istiyorsan Allah vere... Su istiyorsan aha dere... Yatacak yatak arıyorsan geldiğin yere.