Sette öldük güldük bittik!

İşin içinde Cem Yılmaz olunca set de çok eğlenceli geçiyor tabii... Ama ondan önce Özgentürk'ün Yılmaz hakkındaki şu övgüleri dikkate değer: "O kadar tevazu sahibi ki... Yönetmenleri rahat ettirmek benim görevim, hatta gerekirse onlara çay götürmek de hoşuma gider. Sonuçta hatıra bırakacaklar bu projeye. Cem görkemli şeyler istemedi; yeter ki bu filmde ışıklar, renkler, her şey konforlu olsun..." Gelelim eğlenceye... Özgentürk özetliyor: "Öldük, güldük, bittik! Evet bazen memleketle ilgili üzüntülü şeyler de konuştuk durduk sette ama genellikle komikti. Zaten yaptığı bu kısa film, belgesel durum olarak çok komik. O da yeni bir şey öğrendiğinde hep gülüp duruyordu." Mesela babasının "Çerez de vardı" dediğini ilk kez çekimler sırasında öğrenmiş Cem Yılmaz. Tabii normalde ayda bir gördüğü babası ve dayısıyla çekimler yüzünden günde 7 saat görüşmesi de ayrı bir eğlence! O yedi saatte haliyle aile muhabbeti de çok açılmış! İki tane gülen Anadolu insanı; babayla dayı... Özgentürk diyor ki: "Cem her şeyden bir renk çıkarıyor, her şeyden bir keyif çıkaran bir insan. O yüzden yönetmen olarak Cem'in setinin kötü olma şansı yok! Hele renksiz ve üzüntülü olma, hatta aksilik olma şansı da yok!"