Çocuklar babaya düşkün

- Çocuk büyütürken onlara karşı tavrınız ortak mıdır?
- Z.K: Şu anda çok komiğiz; şu anda çişini söyleyemeyen çocuklarımız var. Geçmişte çocukların yıkanıp yıkanmaması için bile kavga etmiştik. Dila'nın saçı kıvırcıktı, Dila'nın saçının açılması problemdir. Ağlıyordu, "Baba!" diye, kullanıyor tabii bunu. Ben de şimdi o yokken yıkıyorum, istediği kadar bağırsın, dinlemiyorum.
- M.A: Babayı kapıdan görür görmez "Babam giydirsin, babam uyutsun, babam yedirsin..." Ne anneanne, ne anne! Babaya baskın sevgileri.

- İşe ara mı verdiniz yoksa bıraktınız mı Zeynep Hanım?
- Z.K: Hayatımın en güzel teklifini yaklaşık iki sene önce aldım. TRT'de sabah programı. Haber değil. İstediğim gibi bir iş, istediğim çizgide... Annemin evindeydim, Dilaver'le dargınlığımız vardı. Ona sorup sormamakta tereddütlüydüm. İmza atılması gerekiyor, bir haziran günü. Ama Ankara'da çalışmam gerekiyor. Sadece Ömer'in gözlerine baktım, o kara, iri iki göze... İşi kabul etmedim. O zaman herkes bizi boşanmış zannedecek. Boşanmış olmak istemiyorum ki. Her şeyi düzeltmeye bakıyorum. Çocuklar et ve tırnak gibi. Ama öte yandan da diyorum ki "Dilaver'le boşanırsam çalışmak zorundayım..."
- M.A: Vallahi karı-koca birbirlerini seviyor. Nefret etseler boşanırlardı. Kızımı takdir ediyorum, bak bunu hep söylüyorum. Seviyor! Dilaver kötü insan değil. Ama bazen bir inatçılığı tutuyor.

- Peki siz evde katalizör olarak mı bulunuyorsunuz şu an?
- M.A: Ne bileyim ben çocukların peşindeyim, yardımcı olmaya çalışıyorum. Yemeğe gidiyorlar gece, çocuklara bakıyorum. Evimde rahat etmek varken burada niye oturayım?
- D.Ö: Bu evlilikte en çok yıpranan anneannedir. 50 tane bakıcı olsa anneanne gibi bakamaz...

- Benim anlamadığım evlilik kötü giderken çocuk nasıl yapılır?
- Z.K: Güzel bir soru ama bunun cevabı yok.

- Ne demek yok!
- Z.K: Yok! Tuluhan biri de, üçü de bir. Çoluk çocuk meselesinden değil, beni aldatsaydı ayrılırdım. Benden sakladığı büyük bir şeyi olsaydı yapmazdım çocuk.