Kadınlar Günü'nü anlamadık!

"8 Mart 1857 tarihinde ABD'nin New York kentinde 40 bin dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle, bir tekstil fabrikasında greve başladı. Ancak polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda; çoğu kadın 129 işçi can verdi. İşçilerin cenaze törenine 100 bini aşkın kişi katıldı. 1921 yılından itibaren de 8 Mart 'Dünya Kadınlar Günü' olarak kutlanmaya başladı."
Vikipedia tam olarak böyle açıklıyor 8 Mart'ın anlam ve önemini... Ancak biz sanki kutlanması gereken bir gün muamelesi yapıyoruz. Mağazalarda bolca indirimler var. Hatta Başbakanımız bile "Üç çocuk doğurarak kutlayın Kadınlar Günü'nü" diyor. Ama bu aslında iş dünyasında ezilen, horlanan kadınların hatırlandığı bir gün.

DEDİKODU UĞULTUSU
Emekçi bir kadın olarak ben de 8 Mart'ı yanlış anlayanlar kervanına katılmak, Cahide Kabare'nin kadınlara özel gecesi'nde 'hopbidi hopbidi' yapmak istedim. Doğru kararmış. Akşam yemeği sırasında herşey sakin ve huzurluydu. Kadın nüfusun yoğunluğu tedirginlik yaratıcıydı. Lakin ortamda derin bir 'dedikodu' uğultusu vardı. Sonra olanlar oldu... Önce sahneye rönesans dönemi Avrupa saray kıyafetleriyle iki 'herif' çıktı. İki adam yazamıyorum çünkü, gerçekten tenlerinden fışkıran testesteron oranı öyle yüksekti ki; bu iki organizmaya adam demek onlara büyük haksızlık olurdu. Bunlar bir süre dans edip, kalabalığın arasından iki kadını sahneye aldılar. Ve önlerinde soyunmaya başladılar. İşte tam o an Cahide kudurdu. Kadınların hepsi bir ağızdan çığlık atıyordu. Adamlar boxer donları ile kaldıklarında, aralarında Cengiz Semercioğlu ve Ümit Karan'ın da bulunduğu bir avuç erkek korkuyla birbirine sokuldu. Tam göremedim ama bana sanki serbest vuruşta kalenin önüne baraj yapan futbolcular gibi, bir yerlerini koruyorlarmış gibi geldi:)

GERÇEK YÜZLERİ ÇIKTI
Kadınlar histeri krizi geçiriyordu. Herkesin gerçek yüzü çıkmıştı ortaya. Tekstil fabrikası, yanan kadınlar filan kimsenin umrunda değildi. Ama Cahide gülümsüyordu. Cahide gider ayak yine yapacağını yapmıştı! Paris Hilton'a bir öneri: Parisciğim, geldiğinde beni bir çaldır. Ben sana geri dönerim. Yazık sana yazmasın. Cahide'ye gidelim derdim ama kapalı. Senin için açarlar mı bilmiyorum. Onun yerine bir arkşam Al Jamal'a gidelim. Dansözler, muhteşem Doğu yemekleri, oryantal müziklerle coşarız. Bir geceliğine o sıkı mönünden vazgeçer, gerçek yemek yemek istersin belki.