Nehir belgesel

Ümit Kıvanç'ın üç buçuk saatlik Kazım Koyuncu belgeselini baştan sona izledim. Başından kalkmayı çok istediğim anlar oldu, yapamadım. Bazı yerlerini ileri sarma uyanıklığına bile başvuramadım, elim gitmedi. Çünkü azgın sular gibi durdurulması mümkün olmayan çalışmada gereksiz tahliller, 'duygu yüklü' bol keseden dakikalar ve -Koyuncu'nun konuyu toparlama kaygısı taşımayan diskurlarında dahi hamasetten eser yoktu. Ümit Kıvanç şu soruyu ortaya atıyor: "Bazı bilgileri eksik bırakarak, eksikliği başka yoldan, ama belki daha az akla daha çok hissiyata dayalı yollardan telafi etmek, seyirciyle belgeselin kurduğu bağı bir şekilde güçlendirebilir mi?" Ben seyirci kontenjanından cevap vermek istiyorum: Olduğu gibi bırakma efekti bu örnekte işe yarıyor. Ancak 'nehir belgesel' fikrinin sakil durmaması için Kazım Koyuncu'nunki gibi dürüst ve tutarlı bir hayat şart.
Şarkılarla Geçtim Aranızdan / Kazım İçin Bir Film - Ümit Kıvanç / Kalan Müzik