Hasta adam

Ankara'da 2007 senesinin son resmi futbol maçı oynanıyor sahada; ama içinde futbol yok! 22 futbolcu da en az hava kadar donuk. Ne içi ısıtan bir pozisyon var ne de böyle pozisyonları yaratacak çaba. Ev sahibinin adı Ankara. Süper Lig'deki takım sayısı 4. Ama hiçbirisi statlarını dolduramıyor. 3'te 2'si dolu koltukların ağırlığı ve kağıt üzerinde bakıldığında futbolcu ağırlığı da Galatasaray'da. Sakatlar yine kadrodan ayıklanmış. Kalanlar sahaya sıralanmış. Bu eksik haliyle bile OFTAŞ'tan 'daha' iyi olması gerekiyor 'lider'in aslında. Ama ne görüntü ne de ses var. OFTAŞ'a gelince. Bir takım olmayı başarıyor, iyi niyetli bir çaba ile oynuyor ve iyi kapanıyor. Yani Galatasaray'ın işini kolaylaştırmıyorlar. Ama zorlaştırmaya da kapasiteleri yetmiyor. İlk yarı OFTAŞ'ın sahasında geçiyor. Ama pozisyondan sayılırsa 15'te Arda'nın soldan taşıyıp Şükür'e attırmaya çalıştığı ve kalecide kalan bir şut; bir de 39'da Sabri'nin kullandığı kornere Topal'ın uzaktan şutu dışında tehlike yaşanmıyor.

TEŞHİSİ YAPACAK DOKTOR VAR MI?
İkinci yarı ilk yarıdan farksız başlıyor. 53'te Şükür ve Nonda hızlı çıkarak tehlike yaratmaya çalışıyorlar ama savunma 'ebeliyor' onları. 60'taysa Topal'ın serbest vuruşu dışarı gidiyor. 73'te ise İbrahim'in çabasını Song boşa çıkartıyor. Devamında hiçbirine net denemeyecek 3 pozisyon daha var: 78'de Şükür soldan gelen ortayı 'tamamlayamıyor', 83'te Arda'nın şutu kaleci Recep'te kalıyor, 86'da Nonda'nın vuruşu dışarı gidiyor. Maç golsüz bitiyor. Kanser, sinsi hastalıktır. İçten içe kemirir. Dağ gibi adam bir anda gidiverir. Alabilene erken teşhis için sinyal verir gerçi. 14 haftanın dağ gibi 'lideri', ilk yarıyı üçüncülükle tamamlıyor. Şimdi merak konusu olan, 'hastalıktan' Ankara'ya gelemeyen bir hocanın 'Almanya'ya gidebildiği bir ortamda Galatasaray'da teşhisi yapacak kapasitede 'doktor!' ve tedaviyi üstlenecek 'akraba' var mı? İkinci yarı herkes bunun cevabını bekliyor.